حاج علیرضا بکایی/ چرا زیارت می رویم؟

وارث: حرم امام رضا علیه السلام مثل همیشه شلوغ بود ، و این دفعه در سالروز شهادت ایشان ، شلوغ تر . اگر چه برخی ها از این شلوغی ناراحت می شدند که چرا نمی توانند راحت زیارت کنند ؛ اما من از یک جهت لذت می بردم ؛ لذت از این که گرد وجود این شمع فروزان الهی همواره هزاران و میلیونها انسان پروانه وار می چرخند و از آینه دل و جان غبار کثرت ها و تعلق ها و آلودگی های درونی خویش را می زدایند و مجالی برای تنفس معنوی و پرواز روحی پیدا می کنند.

آن روز ، در عین آن همه ازدحام جمعیت ، دو نفر را در کنار خود دیدم که فارغ از این جمعیت ، با هم صحبت می کنند . یکی جوانی بود که معلوم شد دانشجوست ، و دیگری یک روحانی خوش سیما و وارسته که به سوالات او پاسخ می داد . ناخواسته توجهم به سخنان آنها جلب شد . جوان می گفت: ببخشید حاج آقا ! من چندمین بار است که به زیارت امام رضا می آیم . قبلاً سوالی برایم مطرح بود . صحبتی هم استادمان در دانشگاه مطرح کرد . او می گفت : چه معنا دارد می روید به اصطلاح به زیارت کسی که از دنیا رفته است و ... ؟

البته او حرف های زیادی می زد که من فعلاً همین یک جمله را از او نقل کردم. آن آقای روحانی در جواب گفت: برای این سخن ، جواب های زیادی وجود دارد ، کوتاه و مفصل ؛ و من از همه آنها فقط به یک جواب کوتاه اکتفا می کنم . ببین عزیزم ! کسانی که از دنیا می روند ، از دیدگاه قرآن ، دو دسته اند . یکی آدمهای معمولی که می میرند . اما دسته دیگر یعنی شهدا »واقعاً زنده اند» و حیات شان معنوی ، الهی ، حقیقی و برتر و موثرتر از حیات دنیوی آنهاست ، چون آنها از قید تعلقات دنیوی رهاو آزادتر می شوند .

این منطق قرآن را قبول داری ؟ گفت : بله ، قبول دارم .

سپس آن آقا ادامه داد : اگر شهدای معمولی این گونه اند ، پس امام معصومی که این شهدا در مکتب او و در اثر پیروی از ولایتش به این مقام رسیده اند ، چه قدر زنده است ؟

و می دانیم که حیات و زندگی ، دارای آثار است . اگر آفتاب ، روشن می کند ؛ و اگر آتش می سوزاند ؛ پس امامی که همه ای آثار حیات از او سرچشمه می گیرد حتماً آثار گسترده تر ، عمیق تر و معنوی تری دارد . معنای رفتن به زیارت امام (اگر چه از دنیا رفته ، اما زنده است ، یعنی دارای تاثیر است) ، تاثیرپذیری از اوست . شما وقتی تشنه می شوید به سوی آب می روید تا حیات مادی شما را تامین کند . رفتن به سوی امام و زیارت او نیز برای تامین حیات معنوی و انسانی ماست . اگر این ارتباط معنوی و ولایی نباشد ، ما از نظر روحی و انسانی خواهیم مرد . و اگر کسی از این نظر بمیرد ، قدرت درک این حقیقت را نیز نخواهد داشت که باید به سوی این کانون ها و چشمه های حیات انسانی رفت ؛ از انسان مرده چه انتظاری است جز آن چه که آن استاد شما گفته است ؟

یک انسان زنده مثل شما نباید به حرف یک آدم مرده روحی و انسانی مثل آن استاد گوش کند . ما به این دنیا آمده ایم تا کمالات انسانی را در خودمان شکوفا کنیم و به صورت یک «انسان حقیقی» از این دنیا برویم و در آن دنیا نیز به صورت یک انسان محشور شویم ؛ و این مساله جز با ارتباط با انسان های بزرگ و معنوی و خصوصاً امامان معصوم که انسان های کامل و کامل کننده دیگرانند ، امکان پذیر نیست ؛ و به زیارت ایشان رفتن از مصادیق بزرگ و تاثیر گذار این ارتباط معنوی و روحی و انسانی است . آری تشنه باید هم به سوی چشمه برود .

یادداشت های حاج علیرضا بکایی

/س113