حجت الاسلام محبی: در عین اینکه تقوا داری، باید با مولای با تقوا باشی/ حاج حسین سازور: یک وقت ز خانه ات جوابم نکنی

یکی از مسائل در باب مسائل مرتبط با قرآن را عرض می کنیم. در قرآن 4 سوره است که میگویند عزائم قرآن که این 4 سوره عبارت است از سوره "حم تنزیل"،"سجده"،"علق" و "نجم". این 4 سوره به دلیل اینکه سجده واجبه دارند، عزائم قرآنند. سجده های واجب قرآن، با سجده های واجب نماز مقداری تفاوت دارد. سجده های سهو در نماز حتما باید با طهارت از حدث باشد، اگر غسل واجب به گردن دارد، با غسل باشد و بدن و لباسش باید پاک باشد، رو به قبله باشد و مواضع سبعه این نماز گزار در این سجده ها باید کاملا بر زمین استقرار داشته باشد و ذکر واجب " سبحان ربی الاعلی و بحمده" یا " بسم الله وبالله السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته" می گوییم.

اما سجده قرآن اینگونه نیست، فقط سجده رفتن را دارد. وقتی کاملا آیه سجده را خواند، بعد از قرائت کامل این آیه واجب است به سجده برود. نه تنها بعد از قرائت بلکه بعد از استماع این آیه هم نیاز است که به سجده برود. مراد از استماع این است که دقیقا گوش کنی این آیه را نه اینکه به گوشت بخورد و حواست جمع نباشد و متوجه نشوی. اگر قرائت و استماع هم زمان با هم اتفاق افتاد، باید 2 سجده واجب به عمل آورم. وضو و غسل و پاک بودن بدن و لباس نمی خواهد حتی رو به قبله بودن هم نمی خواهد. ذکر سجده هم واجب نیست اما اگر گفته شود خوب است.

خواندن این 4 سوره به طور کلی در نماز حرام است و در همین حال است که در عربستان سنی ها جدیداً در مکه و مدینه روزهای جمعه در رکعت اول نماز صبح، سوره سجده می خوانند به سجده می روند و بعد برمی خیزند و نماز را ادامه می دهند! در مورد شیعیان که در مکه فقها فتوا داده اند که نماز با اهل سنت از روی تقیه صحیح است، در مورد اینگونه نمازها که سوره سجده دار میخوانند، این حکم را داده اند که شخص شیعه باید نمازش را مجددا بخواند.

به تناسب موضوع بحث، حدیثی از مولا علی(علیه السلام) است که ما را تشویق به توجه به قرآن میکند. مکتب ما همان مکتبی است که در آن قرآن و اهل بیت از هم جدا نیستند. هرجا عترت است، قرآن است و هر جا قرآن است، عترت است. "علی مع القرآن و القرآن مع علی" اهل بیت(علیهم السلام) قرآن ناطقند، قرآن مجسمند. توجه به قرآن در کنار اهل بیت(علیهم السلام) معنا دارد. این دو لازم و ملزوم هستند. کتاب را بدون معلم نمیتوان آموخت این 2باید باهم و در کنار هم باشند.

مولا علی(علیه السلام) تشویق و تحریص فراوان دارند به توجه به قرآن. برخی افراد که می گویند ما مشکل داریم، به هر دری که می زنیم گره باز نمی شود، مشکل حل نمی شود، یکی از دلائلش بی توجهی به قرآن و عترت است. برخی می گویند ما اهل بیت (علیهم السلام) را دوست داریم اما اینگونه نیست کدام نشانه" کونوا مع الصادقین" را دارید؟ قرآن می فرماید تقوای خدا پیشه کنید و با صادقین باشید. در عین داشتن تقوا، باید با صادقین باشی تا موفق شوی. این صادقین چه کسانی هستند؟

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند" کونوا مع علی (علیه السلام)" برخی از روایت می گویند " کونوا مع علی و اهل بیته" یعنی در عین اینکه تقوا داری باید با مولای با تقوا باشی. نه اینکه از نظر زمانی و مکانی کنار مولا باشی. چه بسا افرادی که در کنار مولا بودند، یتیمانی بودند که مولا(علیه السلام) آنها را بزرگ کرده بود و مزد مولا را با شمشیر روز نوزدهم رمضان دادند!

منظور اینگونه با مولا(علیه السلام) بودن نیست. قرب زمانی و مکانی مطرح نیست والّا ابن ملجم بود، شمر جانباز جنگ صفین در رکاب مولا(علیه السلام) بود! در خط مولا بودن مهم است، در خط ولایت بودن مهم است. شعار تنها ما را به نتیجه نمی رساند. وجود خارجی ایمان و دین را ما باید تحصیل کنیم. لذا قرآن به حضرت امیر(علیه السلام) فرمود که هر زمانی که ابتلائات و گرفتاری ها و پریشانی ها مثل شب تار زندگی شما را تیره کرد، بروید کتاب عترت را بگیرید، سمت قرآن بروید. این در مورد تمام کسانی که امروزه این حرف ها را می زنند صدق می کند.

یا در سوره طلاق می فرماید " و من یتّق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب" اینها ما را از گرفتاری نجات می دهند. از قرآن محکم تر، صحیح الصدور تر؟ صحیح السند تر؟ اگر ما گناه را کنار گذاشتیم، به قول معلمان قرآن عمل کردیم، به قول قرآن حتما نجات پیدا می کنیم، و در ادامه می فرماید از آنجایی که نمی دانی روزی می خوری، ماشین حسابی نیست، اینگونه نیست. اگر گناه را کنار گذاشتیم، تقوای الهی پیشه کردیم، مشکلات حل می شود، راه نجات این است. برخی می گویند ما معنای قرآن را نمی فهمیم و آن را نمی خوانیم. این اشتباه است معصومین(ع) می فرمایند: آن مقدار که برای میسّر است، آسان است بخوان و به خاطر آن مقداری که برایت آسان نیست، آن را رها نکن. روخوانی قرآن هم برکات دارد. تا آنجا که مقدور است نباید کم کاری کرد.

در ادامه این مراسم مداحان اهل بیت (علیهم السلام) حاج حسین سازور، کربلایی علی اصغر ژولیده، کربلایی جواد پرچمی به عزاداری و نوحه سرایی پرداختند که در ادامه شعر مناجات حاج حسین سازور را آورده ایم؛