دردهای پنهان امام حسین(ع)

وراث:حساسیت خودمان را با دردهای امام تنظیم کنیم(آستانه دردها را با درد امام بالاتر ببریم)معیار انسانیت در نگاه استاد شهید مطهری «درد داشتن» است. درد مقدس!! (مجموعه آثار ج23/ص123)

فارغ از درد داشتن، نوع و جنس دردهای هر انسانی به تعداد ساحات وجودی و گستره مسایل زندگی اوست. برای همدردی با یک دردمند نیز باید سراغ از این عرصه ها گرفت.

پس مدیر باید درد داشته باشد حالا که باید درد داشته باشد آیا بهتر نیست درد امام را داشته باشد؟

با این طرح باید نگاهمان را به بسیاری از مسایل تغییر دهیم، در ورای سطحی دردهایی که ما برای امام حسین (ع) می شناسیم اگر به عرصه های شخصیتیشان نگاه کنبم و اهداف کلان و درد های اجتماعی، سیاسی و تشکیلاتی در ایشان را بشناسیم دیگر درد ما از شنیدن روضه های امام حسین (ع) یک فهم مقطعی و سطحی نخواهد شد. بلکه تازه دردهایی خواهد شکفت و زخم هایی خواهد جوشید که با تغییر و تعمیق نگاهها با آن ها مواجه خواهیم شد.

در این مقتل باید دردهای پنهان عاشورا را ورق زد، دردهایی که چون مسأله روضه خوان ها نبوده است، خوانده نشده است. چرا که مرثیه ها وقتی دیده می شوند که نیاز و مسأله زندگی و روز باشند.

مهم ترین درد زندگی را باید با افق زندگی امام عاشورا هماهنگ کرد. مهمترین درد امام حسین (ع) درد اصلاح است، درد هدایت است، درد تربیت است و همه در زیر خیمه اداره خواهد بود. دردی که به پای آن، همه رنج ها را به جان می خرد و به شهادت زیارت اربعین خون قلبش را به خاطر آن خواهد داد.

امام حسین(ع) خون قلبش را در راه خدا نثار کرد تا بندگان خدا را از جهل و سرگردانی در وادی حیرت نجات دهد «و بَذَلَ مُهَجَتَهُ فیک لیَستَنقذَ عبادَک من الجهالهِ و حیرهِ الضلالَهِ»

باشد که دردهای ناشناخته کربلا نگریسته و آنگاه گریسته شود و از این معبر دردهایمان با دردهای آن امام پیوندی برقرار کند و دغدغه هایمان از دغدغه هایش رنگی بگیرد.

/پ119