امیرالمؤمنین(ع) زمانی ایثار کرد که بناست حکومت اسلامی شکل بگیرد 

پایندگی اسلام و گسترش روزافزون آن در پهنه عالم مرهون مجاهدت‌ها و رشادت‌های خوبان درگاه الهی است؛ همان‌ها که پرچمداران مبارزه با ظلم و هواداران حق‌ و عدالت‌گستری هستند. در اوج این خوبان پیامبر گرامی اسلام(ص) و بعد خلفای ایشان یعنی ائمه اطهار(ع) قرار دارند. این انوار مقدس الهی در مسیر خواست خداوند خود و زندگی خویش را فدای آرمان‌های اسلام کردند تا جایی که خون خویش را در این مسیر فدا کردند.

از این جهت پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه معصومین(ع) همواره برترین الگوی رهبران دینی هستند تا از این طریق بتوانند در مقابل ظالمان و مستکبران ستیزه، و ندای توحید را در سراسر دنیا طنین‌انداز کنند. یکی از ویژگی‌هایی که در طول تاریخ اسلام با الگوگیری از ائمه معصومین(ع) باعث قیام علیه ظلم و استبداد شده است، ویژگی «ایثار» و «ازجان‌گذشتگی» است. از داستان‌های مشهوری که در این زمینه وجود دارد، ماجرای قرار گرفتن امیرالمؤمنین(ع) در بستر پیامبر(ص) برای جلوگیری از ترور آن حضرت بود که به «لیلةالمبیت» شهرت یافت. در واقع «لیلةالمبیت» نقطه عطفی در تاریخ اسلام شمرده می‌شود چرا که در صورت موفقیت دشمنان دیگر از دین اسلام خبری نبود.

رهبر معظم انقلاب در اهمیت این شب در بیاناتی فرمودند:

«سیزده سال در کنار پیغمبر در سخت‌ترین مواقف، علی‌بن ابی‌طالب علیه‌الصّلاة‌والسّلام ایستاد. بعد آن وقتی که سیزده سال رنج داشت به پایان می‌رسید، درست است که هجرت رسول اکرم هجرت از روی اجبار و ناچاری و زیر فشار قریش و مردم مکه بود، اما آینده‌ی روشنی داشت. همه می‌دانستند که این هجرت مقدمه‌ی کامیابی‌هاست، مقدمه‌ی پیروزیهاست. درست در آن‌جایی که یک نهضت از دوران محنت وارد دوران راحتی و عزت می‌خواهد بشود، در همان لحظه که همه معمولاً تلاش می‌کنند زودتر خودشان را برسانند ــ اگر بتوانند ــ از مناصب اجتماعی چیزی را بگیرند، جایگاهی پیدا بکنند، در همین لحظه امیرالمؤمنین آماده شد تا در جای پیغمبر، در بستر پیغمبر، در شبی ظلمانی و تاریک بخوابد تا پیغمبر بتواند از این خانه و از این شهر خارج بشود.

توی آن شب، کشته شدن آن کسی که در این بستر می‌خوابد، تقریباً قطعی و مسلّم بود. این‌جور نبود که حالا چون من و شما قضیه را می‌دانیم، می‌دانیم که امیرالمؤمنین در آن حادثه به شهادت نرسید، بگوییم که آن‌جا همه می‌دانستند، نه‌خیر، مسأله این است که در یک شب ظلمانی در یک نقطه‌ی معینی یک کسی بنا است کشته بشود، قطعی است. می‌گویند آقا، این آقا برای این‌که بتواند از اینجا خارج بشود، باید کسی در آن‌ جا به‌جای او باشد تا جاسوس‌ها که نگاه می‌کنند، احساس کنند کسی در آن‌جا هست. کی حاضر است؟ این ایثار امیرالمؤمنین خود یک حادثه‌ی فوق‌العاده مهم است، اما زمان این ایثار هم بر اهمیت آن می‌افزاید. زمان کی است؟ آن وقتی که بنا است این دوران محنت به‌‌سر‌بیاید، بنا است بروند حکومت تشکیل بدهند، راحت باشند. مردم مدینه ــ یثرب ــ ایمان آورده‌اند، منتظر پیغمبرند، همه این را می‌دانند. در این لحظه این ایثار را امیرالمؤمنین می‌کند. هیچ انگیزه‌ی شخصی باید در یک انسانی وجود نداشته باشد تا اقدام به یک ‌چنین حرکت بزرگی بکند».

منبع:تسنیم