منبرهای یک دقیقه ای/شرح چهار ویژگی مجالس پیامبر(ص)

در روایتی درباره طرز نشست و برخاست پیامبر(ص) از امام حسین(ع) سؤال شد. حضرت فرمود:
«در نشستن و برخاستن به ذکر مشغول بودند، در اماکن عمومی اقامت نمی‌کردند و از این کار نهی می‌فرمودند، هر وقت به مجلسی وارد می‌شدند، در آخر مجلس می‌نشستند و همواره به این کار دستور می‌دادند. با همنشینان خود یکسان برخورد می‌فرمود تا کسی گمان نبرد که دیگری نزد آن حضرت گرامی‌تر است. هرکس با آن حضرت همنشین می‌شد، حضرت در مقابل او آن قدر صبر می‌کردند که اول خود او بلند شود و مجلس را ترک کند. هرکس از آن حضرت حاجتی می‌خواست یا با دست پر برمی‌گشت یا در جواب، گفتاری نرم و ملایم دریافت می‌کرد. خلق و خوی ایشان شامل حال همه بود، برای مردم همچون پدری مهربان بودند، در مورد حقّ، همه در مقابل ایشان یکسان بودند، مجلس ایشان، مجلس حلم، حیاء، صداقت و امانت بود، صدا در آنجا بلند نمی‌شد و از نوامیس و احترامات افراد هتک حرمت نمی‌کرد و لغزش کسی بازگو نمی‌شد، همه از روی تقوا با هم برابر و به هم پیوسته و متواضع بودند. افراد بزرگ‌تر را احترام و به اطفال مهربانی می‌کردند و افراد حاجتمند را بر خود ترجیح داده و افراد غریب را پناه می‌دادند.»

پی نوشت:حجت‌الاسلام و المسلمین رفیعی/آبان 97