مجالس را به اسم حضرت زهرا (س) آلوده به گناه نکنید

در آیه 128 سوره مبارکه توبه، یکی از برجسته ترین ویژگی های رسول خدا صلی الله علیه واله آمده است. تفاسیر شیعه و سنی در ذیل این آیه، روایات عجیبی نقل کرده اند که خداوند بااین صفات رسول خدا را معرفی می کند. می فرماید: " لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ ". 

رسول خدا(ص) بشری است ازجنس مردم

 خداوند در قرآن اصرار بر این دارد به مردم بفهماند که رسول خدا کسی از جنس خود شماست. حتی رسول خدا دندان خود را به مردم نشاندند و فرمودند: زمانی که در طائف سنگ به دندان من خورد، اگر من بشری ازجنس شما نبودم نباید دندانم می شکست؛ درحالی که می بینید دندان ثنایای من شکسته است". پس به تاسی از قرآن، اهل بیت علیهم السلام هم اصرار به این نکته داشته اند. 

 رسول خدا(ص)، حریص بر هدایت مردم بودند

2- هرچیزی که شمارا غصه دار می کرد، رسول خدا نیز غصه دار می شد. و براین نکته حریص بودند. 
در جامعه وقتی کلمه حرص را درمورد کسی می شنویم اولین چیزی که به ذهن متبادر می شود این است که حرص یک رذیله اخلاقی است. چون این جنبه پررنگ است لذا حرص به معنای ممدوح کمرنگ شده است. مرحوم ملا مهدی نراقی صاحب کتاب اخلاقی جامع السعادات، که تاالان کتابی مانند این نوشته نشده، می فرماید: " ما هم حرص ممدوح داریم هم حرص مذموم. حرص براساس متعلقش ممدوح یا مذموم می شود". یعنی باید بدانید متعلق حرص چیست. اگر حرص فرد برای اعمال خدا باشد، برای بندگی خداباشد یابرای کمک به دیگران باشد و... این می شود حرص ممدوح. اما اگر حرص برای دنیا و غیرخدا باشد حرص مذموم میشود". پس حرص رسول خدا قطعا از حرص ممدوح بوده چون چیزی غیرازاین نیست. اما باید بدانیم که متعلق حرص ایشان چه بوده است؟ حضرت بر چه چیز مردم حریص داشتند؟ شیعه و سنی معتقدند که متعلق حرص حضرت، هدایت و راهنمایی مردم بوده است. ایشان گاهی آنقدر حرص هدایت را می خوردند، جبرئیل نازل می شد و از طرف خدا می فرمود کافیست. این مردم آنقدر ارزش ندارند که شما خود را برای هدایت آنان اذیت می کنید.
طبق روایاتی که داریم، این حرص رسول خدا تاقیامت ادامه دارد. حتی الان در عالم برزخ ایشان حرص انسان شدن ما را می خورند. تنها کسی که درقیامت به فکر امت خود است رسول گرامی اسلام می باشد.درحالی که در روز قیامت همه فقط به فکر خود هستند. 

* امام رضا علیه السلام فرمود: " کمال ولایت ما بردو چیز می باشد. آن هم تولی و تبری است". 

یک نکته ای در مورد این ایام که ایام تبری و لعن بر دشمنان است وجود دارد. مثلا 14 ربیع روز به درک واصل شدن یزید لعنت الله بود. در سال 61 اولین سال حکومت یزید، واقعه عاشورا اتفاق افتاد. تاصبح قیامت مانند این واقعه به وقوع نخواهد پیوست. و ما نیز تاکنون کامل در مورد این حادثه اطلاعاتی نداریم. زیرا خود اهل بیت علیهم السلام حجابی برای ما قرارداده اند. درسال 62 هجری، واقعه حره اتفاق افتاد. دراین واقعه، یزید لعنت الله تمام مال و ناموس مردم را به لشگریانی که حمله کرده بودند حلال کرد. ومتاسفانه حداقل دوازده هزار کودک هم به دنیا آمد که معلوم نبود پدرشان کیست. سال سوم حکومت این شخص ملعون حمله به کعبه بود. و چون قبر ندارد معلوم نیست که چگونه دراین حادثه به درک واصل شد... 
هیچکس در بحث تبری منکر لعن بر قاتلین اهل بیت علیهم السلام نیست. زیرا اگر کسی منکر این باشد دراصل برقرآن اشکال وارد کرده زیرا در قرآن نیز لعن آمده است. 
حضرت علی علیه السلام در مکه که طواف کعبه می کردند، آنجا شخصی نشسته بود که در هر طوف با حضرت سلام و احوالپرسی می کردند. اما در طوف آخر پاسخی به ایشان ندادند. علت را پرسیدند. حضرت فرمودند: " هر سری که رد می شدیم می شنیدم که برما اهل بیت سلام و درود می فرستد. اما در طوف آخر شنیدم که بر قاتلین و قاصبین ما لعن می فرستد. به خاطر همین راضی نشدم که به اندازه یک سلام و جواب آن وقت بگذرد و این شخص لعن گفتن خود را قطع کند و یک لعن کمتر بگوید". 

*مجالس را به اسم حضرت زهرا سلام الله علیها آلوده به گناه نکنید
در هیچ جایی نداریم که اهل بیت علیهم السلام گفته باشند که لعن نگویید. اما نباید از این قضیه سواستفاده کرد و فحش و ناسزا به دشمنان آنان بگوییم. و بهانه مان هم این باشد که برای شادی دل حضرت زهرا این کار را میکنیم. نخیر این درست نیست. لعن گفتن وجود دارد اما ناسزا و فحش دادن وجود ندارد. اما نکته اینجاست که چه زمانی این تبری باید درما ظهور پیدا کند؟ هیچکس در تاریخ مانند معاویه لعنه الله بغض حضرت علی علیه السلام را نداشته است. حاضر بود تمام دارایی و جان خود را بدهد تا اسمی از حضرت علی علیه السلام نماند. حتی زمانی که حضرت بعد از صفین به مسجد برگشتند شنیدند که مردم معاویه را فحش می دهند. ایشان فرمودند: " لعن کنید و فحش ندهید. اگر می خواهید علی را سب نکنند دشمنان علی را سب نکنید". 
چرا جلسه ای میگیرید که به اسم تبری، فحش به دشمنان اسلام می دهید؟ اگر شیخ عباس قمی " دعای صنمی قریش " را در مفاتیح آورده بود اکنون هیچ مفاتیحی وجود نداشت. ایشان معارف اهل بیت علیهم السلام را در مفاتیح آورده اند و قائل بودند این دعا جزء اسرار اهل بیت علیهم السلام است. حضرت زهرا سلام الله علیها هرروز هفت نفر را در قنوت لعن می کردند اما هیچگاه فحش نمی دادند.
شخصی به نام بشار مکاری که درزمان امام صادق علیه السلام زندگی می کرد نقل کرده است که روزی ملاقاتی با امام صادق علیه السلام داشتم. روز ملاقات در راه پیر زنی را دیدم که به زمین خورد و هنگام برخاستن گفت" اللهم العن قاتلی فاطمه الزهرا". دراین هنگام ماموران منصور آمدند و این زن را بردند. به حضور حضرت رسیدم. از بی حالی بنده سوال کردند و علت را پرسیدند. من هم توضیح دادم. ناگهان دیدم حضرت برافروخت و برخاست و فرمود بلند شوید به مسجد سهله رویم و برای آزادی این زن دعا کنیم. بعد از دعا حضرت فرمودند بشار خبری ازاین زن برای من بیاور. من به دارالحکومه رفتم مشاهده کردم که پیرزن را بااحترام آزاد کرده اند اما کیسه های درهم و دیناری که به او می دهند را قبول نمی کند. ماجرا را به حضرت گفتم.ایشان خواستند که آن پیرزن را به نزدشان ببرم. حضرت علت قبول نکردن دویست دینار را پرسیدند. عرض کرد: " خوش ندارم یک دینار از پول کسانی که قاتلین شما و مادرتان هستند را در زندگی خود و فرزندانم وارد کنم". حضرت پرسیدند: احتیاج داشتی و نگرفتی؟ عرض کرد بله. حضرت دستور دادند خادمشان چهارصد دینار به آن زن داد. یعنی دوبرابر آنچه که نپذیرفته بود. سپس به بشار فرمودند: " ای بشار!  آن چیزی که بر مسیرحقانیت ما نیست قدم بگذاری ما تامینتان می کنیم.