ابی عبدالله اگر روزی برای کسی گریه کنند، برای خواهرش گریه خواهند کرد

مراسم قرائت دعای کمیل با نوای حاج منصور ارضی در حرم سیدالکریم علیه السلام برگزار شد.

در ادامه خبر متن بیانات حاج منصور ارضی در این مراسم را میخوانید:

کسی فکر نکند که اتفاقات غلط ازطرف خدا می افتد؛ بلکه هرچه اتفاق بد و نادرست است از طرف بندگان و مخلوقات است. در مناجات الشاکرین عرضمان براین بود که ریزش نعمت ها شاید باعث شود که ما متوجه نشویم و نتوانیم شاکر باشیم. یا حتی توانایی هدایت چندین نفر را داشته باشیم.

در دعا داریم که هرچه خدا نعمت عطا کرده ما آن را خرج دشمن کردیم. من همان بیچاره ای ام، که در برابر تو هستم. و اعتراف میکنم به وفور نعمت هایت و اینکه دربرابر نعمت هایی که عنایت کردی ناسپاسی کردم. این فرق می کند با کسی که در برابر مردم قرار میگیرد و گناهان را به گردن مردم می اندازد و می گوید شماکه دنبال انقلاب و خداشناسی و آخوند افتادید مملکت را فلان کردید.

نعمت ورودیه به انقلاب همین شهادت است. وقتی رهبر تعریف و تمجید و تفسیر می کنند از تعصبات خارج است. می بینیم که آبروی انقلاب و مملکت را شهدا می دانند. و این روش و حرکت که مقام شهدا را بزرگداشت می گیریم به مردم شهر و روستا می فهماند که ما هرچه داریم از خون شهداست. حتی همین دعاهای کمیلی که می خوانیم. قبلا مردم در مضیقه دعا می خواندند. شبها بعضی ها خواب بودند و بعضی ها بیدار که دعا بخوانند. مانند الان خیلی راحت و بدون دغدغه این دعا برگزار نمیشد. این انقلاب نعمت بزرگی برای ما می باشد. یک عده که از انقلاب برگشتند نسبت به انقلاب بیشتر از مردم بدبین شده اند و ناسزا می گویند.

در ادامه دعا می فرماید: کسی که به درگاه ما بیاید و آرزو داشته باشد ما او را نا امید نمی کنیم و از درگاهمان نمی رانیم. متاسفانه در این زمان مردم دکتر را بیشتر از خدا قبول دارند و حرف دکتر برایشان بیشتر ارزش دارد. مثلا برای شخص مهم است که در همان ساعتی که دکتر دارو را برایش تجویز کرده بخورد؛ اما برایش مهم نیست که خداوند خواندن نماز را در اول وقت برایش تجویز کرده است. 

بجای اینکه ساعتها در فضای مجازی باشیم، قران بخوانیم و تامل کنیم. حتی برای خواندن دعای کمیل نیز از گوشی همراه استفاده می کنیم. کسی با مفاتیح کاری ندارد و کتابهای مفاتیح خاک می خورند...

ایشان در بخشی از بیانات خود گفت: همچنین در ادامه دعا می خوانیم: که خدایا من که به در خانه تو آمده ام مرا نا امید نکن. اگر ما صد مرتبه در کار گناهی نا امید شویم آنقدر تلاش می کنیم تا به آن گناه دست یابیم. مردم بجای اینکه ناراحتی های خود را برای نرفتن به هیئت یا نخواندن نماز داشته باشند برای مال و منال دنیا دارند. کسی که در گودال شکر می کند و خواهرش در مجلس شراب آنچنان شکر می گوید که هیچکس به اندازه ما زیبا نمی بیند، شاکران حقیقی هستند.

شاکر کنندگان حقیقی این خواهر و برادرند. ایراد به کار خدا وارد نمی کند...می داند که خدا خواسته تا اسیر شود و با این اسارت تمام بندهای شیطان از بین برود و بندهای بندگی برگردن عشاق  افتد. حضرت زینب سلام الله علیها به امام سجاد علیه السلام می فرمایند که روزی این مکان جایی می شود که تمام عالم حواسشان به این جا جمع می شود. حضرت زینب سلام الله علیها صد بار در آن شب بر زمین افتادند. شما فرض کنید که چندبار بر زمین بیفتید و زخمی شوید چه حالی پیدا می کنید؟ حضرت یکبار هم شکایت نکردند چون دست پرورده حضرت زهرا سلام الله علیها هستند. به همین دلیل دختر ابی عبدالله علیه السلام اولین حرفی که می زند راجع به مصیبت هایی ست که حضرت زینب سلام الله علیها متحمل شده اند.

وی افزود: امام سجاد علیه السلام می فرمایند: که من در تمام عمرم ندیدم که عمه ام نشسته نماز بخواند. اما درشب یازدهم دیدم که ایشان نشسته نمازشان را خواندند. اما نه بخاطر گرسنگی و تشنگی بلکه بخاطر ضرباتی که به ایشان وارد شده بود. لذا ابی عبدالله علیه السلام حتما، حتما اگر روزی برای کسی گریه کنند، مانند بقیه ائمه برای خواهرشان گریه خواهند کرد.

گفت زینب که دلم بیتاب است

آن که در دیده نیاید، خواب است.

دل کجا سر کجا تاب کجا

چشم بیدار مرا، خواب کجا

نکن ای ماه دگر جلوه گری

که شده زهره ی زهرا سروری

روزگارا، فلکا بد کردی

چه ستم ها که به زینب کردی