آثار ترک گناه کبیره درکلام آیت الله جاودان

ما آمدیم اینجا جمع شدیم برای رفع ظلم از زندگی خود. برای یافتن امنیت. تمام کوشش آدمی این است که از ظلم پرهیز کند. مرتبۀ اول این پرهیز، رسیدن به عدالت است. عدالتی که با آن شهادت فرد قبول می‌شود و می‌شود پشت سر او نماز اقامه کرد.

این عدالت با ترک گناهان کبیره و عدم اصرار بر گناهان صغیره حاصل می‌شود. اصرار، یعنی آدم #گناه کند و به دنبال آن توبه نکند. اگر #توبه نکند، صغیره می‌شود کبیره و یقۀ آدم را می‌گیرد.

قرآن در آیۀ ۳۱ سوره دنساء می‌فرماید: «إِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَ نُدْخِلْکُمْ مُدْخَلاً کَریما»؛ اگر گناهان کبیره را ترک کنید، صغائر شما را می‌پوشانیم و شما را به یک جایگاه محترم وارد می‌کنیم؛ درِ بارگاه کرامت بر شما گشوده می‌شود؛ شما را به بارگاه کرامت می‌پذیرند. پس گناه کبیره نکردن بخودی خود برکت دارد.

یک حرف دیگر هم این است که اگر ما گناهان کبیره نداشته باشیم، همان نمازی که می‌خوانیم، صغائر ما را پاک می‌کند. قرآن در آیۀ ۱۱۴ سوره هود می‌فرماید: «إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئات‏»