وقتی که اراده الهی در مسیر سعادت انسان قرار می‌گیرد

از آیات و روایات بسیاری استفاده می‌شود که اگر انسان مطیع خداوند متعال باشد خداوند متعال هم به طور ویژه، شرایط و قضایا را به نفع آن شخص مدیریت می‌کند و وی را در دنیا و آخرت به سعادت می‌رساند. به تعبیر دیگر می‌توان گفت کسی که خود را برای خداوند قرار دهد و او را اطاعت کند خداوند هم خودش را برای او قرار داده و خواسته‌ها و مصالح او را محقق می‌سازد.

در ادامه به برخی از این آیات و روایات اشاره می‌شود:

حضرت زهرا سلام الله علیها در حدیثی فرمودند: مَنْ اصْعَدَ إلیَ اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ افْضَلَ مَصْلَحَتِهِ (بحار:ج 67، ص 249، ح 25) ؛ هر کس عبادات و کارهای خود را خالصانه برای خدا انجام دهد، خداوند بهترین مصلحت ها و برکات خود را برای او مقدر می‌نماید.
 

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: إِنَّ اللَّهَ يُدافِعُ عَنِ الَّذينَ آمَنوا... ﴿حج/ آیه ۳۸﴾ ؛ خداوند از کسانی که ایمان آورده‌اند دفاع می‌کند...

همچنین خداوند در سوره طلاق می‌فرماید: وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ... (طلاق آیه 2و3) و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌کند. و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد؛ و هر کس بر خدا توکّل کند، کفایت امرش را می‌کند...

در ادامه داستانی که گوشه‌ای از الطاف خداوند به چنین انسانهایی را نشان می‌‌دهد مشاهده می‌کنید:

در اینجا نقل یک داستان بسیار مفید است. به نقل از حوزه نیوز، در تبریز یک نفر کارگر ساده بود که حمّالی می کرد. بار می برد. ولی آدم صاف و پاکی بود. حمال کسی بود که مال حرام نمی خورد، دروغ نمی گفت، دزدی و خیانت نمی کرد، واقعاً پاک بود و پاک زندگی کرده بود، حرف خدا را گوش می‌کرد. نقل کردند که این حمال یک روز همانطور که می رفته، یک بچه خردسالی دیده که نزدیک پنجره است و یکباره به سمت پایین پرت می شود. خیلی وحشت می کند. دست به دعا برمی دارد می گوید: ای خدا این بچه را حفظ کن. بچه در هوا معلق می ماند. بچه را بغل می کند و روی زمین می گذارد. اطرافیان می گویند: آقا کرامت کردی! معجزه کردی! گفت: نه من کرامت و معجره نکردم. گفتند: تو گفتی: خدایا این بچه را نگهدار، دعایت مستجاب شد.

گفت: این هنر نیست. من چهل سال حرف خدا را گوش دادم. اینکه یکبار خدا حرف بنده را گوش بدهد، تعجب دارد؟!