روایت اهل بیت (ع) از ساخت خانه خدا

 خانه کعبه بنایی در میان مسجد الحرام در شهر مکه است که مقدس‌ترین مکان برای مسلمانان می باشد. این خانه‌ استحکام کامل دارد و تاکنون پابرجا و استوار مانده ‌است و نام کعبه اشاره‌ به چهارگوش بودن این سازه دارد. بر اساس فروع دین اسلام، هر مسلمانی در صورت برخورداری از استطاعت مالی و بدنی، می‌بایست در دوران زندگی اش لااقل یک بار به حج مشرف شده و مناسک حج را به جا بیاورد.

امام باقر (ع) درباره خانه خدا ذیل آیه 30 سوره بقره می فرماید: امّا آغاز این خانه، چنان بود که خداوند به فرشتگان فرمود: "من در زمین جانشین قرار می‌دهم". فرشتگان پاسخ دادند: "آیا در آن کسی را قرار می‌دهی که در آن فساد می کند و خونها را می ریزد؟" .

خداوند از فرشتگان روی گرداند. آنها دیدند که این رویگردانی از خشم خداست. پس به عرش او پناهنده شدند. خداوند به یکی از فرشتگان فرمان داد تا در آسمان ششم، در برابر عرش او خانه ای برایش بسازد به نام "ضُراح" ، که آن را برای آسمانیان قرار داد که هر روز 70 هزار فرشته طوافش می کنند و باز نمی گردند و استغفار می کنند.
پس چون آدم به آسمان دنیا فرود آمد، خداوند فرمانش داد که این خانه را ـ که در مقابل آن بود ـ ترمیم کند. پس خداوند این را برای آدم و نسل او قرار داد، همچنان که آن خانه را برای آسمانیان قرار داده بود.
 
امام باقر (ع) در این باره می فرماید : خداوند فرشتگان را فرمان داد که در زمین برای او خانه ای بسازند، تا هر که از فرزندان آدم گناه کند، بر گرد آن طواف نماید ـ آن گونه که فرشتگان عرش خدا را طواف می کنند ـ تا از آنان خشنود شود، همچنان که از فرشتگان راضی شد. پس در محلّ کعبه، خانه ای ساختند که زمان طوفان بالا برده شد، که اکنون در آسمان چهارم است، هر روز 70 هزار فرشته بر گرد آن طواف می کنند و هرگز به سوی آن بر نمی گردند. حضرت ابراهیم هم برپایه همان، کعبه را بنا نهاد.
 
از امام باقر (ع) نقل شده است: چون خداوند، آدم را از بهشت فرود آورد، فرمود: من همراه تو خانه ای فرود می آورم که بر گرد آن طواف شود، آن چنان که عرش من طواف می شود و نزد آن نماز خوانده شود، همچنان که نزد عرش من نماز خوانده می شود. زمان طوفان، خانه به بالا برده شد.

پیامبران خانه خدا را حج می کردند ولی جای آن را (دقیقاً) نمی دانستند، تا آن که خداوند جای آن را برای حضرت ابراهیم مشخّص کرد. او هم خانه را از (سنگِ) پنج کوه بنا کرد: کوه حرا، ثَبیر، لبنان، طور و حمر.

از امام صادق (ع) نیز در باره جایگاه کعبه نقل شده است: جایگاه کعبه، سرزمینی مرتفع و سفید بود که همچون خورشید و ماه می درخشید، تا آن که از دو فرزند آدم، یکی آن دیگری را کشت، پس سیاه شد. چون آدم فرود آمد، خداوند همه جای آن زمین را برای او بالا آورد، تا آن را دید. سپس فرمود: همه این از آنِ توست. گفت: خدایا، این زمین سفید درخشان چیست؟ فرمود: آن زمین من است.
 
امام علی (ع) هم در شرح یکی از آیات قرآن می فرماید: اولین خانه ای که برای مردم قرار داده شد و خجسته بود و در آن هدایت و رحمت و برکت بود (کعبه بود) و ابراهیم نخستین کسی بود که آن را بنا کرد. سپس قومی از عرب و ازطایفه جُرهُم آن راساختند. سپس ویران شد، قریش دوباره آن را بنا کرد.

منبع: شبستان