خداوند باران را سيلابى نمى فرستد! 

«وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ» (سوره حج آیه 5)، و زمین را در فصل زمستان خشک و مرده می‌بینی، پس آنگاه که باران را بر آن فرو فرستیم، آن زمین مرده زنده می‌شود و هر نوع گیاه و نهال زیبا و بهجت‌انگیز از آن می‌روید.

در بسیاری از آیات قرآن، آمدن باران از آسمان به عنوان جلوه‌ای از رحمت پروردگار جهت حیات زمین و رویش گیاهان و طبیعت زنده و سرشار از نعمت‌های الهی برای استمرار زندگی همه مخلوقات است که فرمود: « و جَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کلَّ شَیءٍ حَی» (سوره انبیاء آیه 30)یعنی به وسیله آب هر موجودی را زنده نگه داشتیم.

اما اگر می‌بینیم این آب باران تبدیل به سیل ویرانگر می‌شود، این به مدیریت غلط ما برمی‌گردد چرا که طبیعت در تسخیر انسان است و قرآن می‌فرماید:‌ «وَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ جَمیعاً مِنْهُ» (سوره جاسیه آیه 13). یعنی آنچه که در آسمان‌ها و زمین است را خداوند در تسخیر شما قرار داد،  پس این ما هستیم که باید پیش‌بینی بحران‌های زیست‌محیطی را داشته باشیم، در حریم رودخانه‌ها، مسکن نگزینیم، برای مهار آب‌های روان و استفاده مطلوب از آنها برنامه‌ریزی و مهندسی کنیم و این موضوعات امری روشن و بدیهی است.

منبع:حوزه