متن روضه های شب عاشورای ماه محرم سال 1397

کد خبر: 94644
وارث

متن برخی روضه های خوانده شده در شب عاشورای ماه محرم سال 1397 به شرح زیر می باشد:

 سید مهدی میرداماد

 

سخته برای روضه خون که روضه رو شروع کنه

چه محشری به پا میشه این صبح اگه طلوع کنه

 

*چه خبر میشه فردا؟*

 

سهم همه اهل حرم میشه فغان و اشک و آه

یه مادری با قد خم میرسه بین قتلگاه

 

*فردا چی می بینه؟*

 

می بینه نور عینشُ به روی خاکا بی پناه

 

می بینه با سنگ می زنن به سر شاه بی کفن

می بینه خنجر رو روی حنجر شاه بی کفن

 

 

*او می بریدُ... حسین... ای تشنه لب... حسین،حسین،حسین...عشقِ زینب،حسین.... ای بی کفن،حسین،... عریان بدن، حسین،...ببرمت روضه ی وداع، امشب حرف از گودال نزنم....*

 

كجا داری میری؟

انگار می خوای راس راسی از خواهر جدا بشی

كجا داری میری؟

بدون خواهرت می خوای بری فدا بشی

كجا داری میری؟

تنهام بذاری و عزیزِ نیزه ها بشی

 

پشت سرت برادر،از نفس افتاد خواهر

وایسا می خوام ببوسم،گلوتُ جای مادر

 

آروم آروم برو

بذار تنت كنم داداش دستباف مادرم

بذار بفهمم كه قرارِ چی بیاد سرم

 

 

*داداش!*

 

برا چی محكم میزنی گره به معجرم؟

 

تو شاهد ِ اشكمی،باخبر از دردمی

دعا بكن خواهرُ نبینه نامحرمی

 

* دیگه کم کم لحن زینب داره عوض میشه*

 

اگه میشه نرو،دلم نمیخواد جلو چشای مادرت

اگه میشه نرو، دلم نمی خواد دربیاد صدای حنجرت

 

الهی هیچ پنجه ای، سراغ گیسو نیاد..

الهی هیچ نیزه ای، سراغ پهلو نیاد

 

*با خواهر وداع کرد. چندین بار وداع کرد. از هفت تا وداع تا ده تا وداع... با اهل حرم یه جور وداع کرد، با زنها یه جور وداع کرد، تو خیمه دارالحرب با شهدا یه جور وداع کرد، با کشته ها یه جور وداع کرد، با زینبش یه جور خاص وداع کرد، با زین العابدین یه جوری وداع کرد جیگر رو کباب می کنه. اومد تو خیمه ی امام سجاد تنهایی با پسرش نشست. امام سجاد دید از حلقه های زره داره خون میاد. باباشو تا حالا تو این وضع ندیده بود. صدا زد: بابا! این چه حالیِ؟ مگه داداش اکبرم نیست؟ ابی عبدالله گفت: داداشت رفت. مگه داداشای عمو عباس نیستن؟ اونا هم رفتن. زهیر رفت، بُریر رفت، همه همه رفتن. گفت: علی جان! خیالتو راحت کنم، عباسم رفت. داداش اصغرتم رفت. غیر منو تو مَردی تو خیمه ها نمونده. امام سجاد تکیه داد به ستون خیمه، گفت: بابا! من هستم. گفت: بشین عزیزم. تو امام بعد از منی. با زین العابدین وداع کرد حرفای آخر رو زد. اما من روضه ی امشبم یه وداع دیگه است. همه وداع هارو انجام داد، سوار ذوالجناح شد، "روضه ام عاطفیِ. دیگه حرف از نیزه و خنجر نمی زنم... اونایی که عاطفی بلدن گریه کنن" یهو دید ذوالجناح حرکت نمی کنه. نگاه کرد دید سکینه دستای اسبو بغل کرده. بیا پایین بابا. بیا باهات کار دارم. با همه وداع کردی با دخترت وداع نکردی...*

اگر نازی کند دختر، خریدارش پدر باشد

بزرگی کن ببوس این دختر کوچکتر خود را

 

بابا رو از اسب آورد پایین. نشست تو بغلش... بابا یادته؟ "دختر داری یا نه؟ دیدی وقتی زبون وا می کنه شیرین زبونی می کنه دلتو می بره؟ خبر داشت چه خبر شده" بابا یادته تو راه که میومدیم خبر شهادت مسلمو دادن، دخترشُ رو پات نشوندی؟ "از اون موقع این دختر یادش بود، تو ذهنش بود." بابا نوازشش کردی بغلش کردی گفتی من دایی تَم من سایه سرتَم. من کنارتم من همه جا باهاتم غصه نخوری تنها نیستی. زینب هست من هستم...بابا داری میری مارو به کی می سپُری؟ یه جوری داری میری می دونم دیگه برنمی گردی بابا! "یه حرفی زد صدای گریه ی حسین رو بلند کرد. یکی از اون جاهایی که نوشتن بلند گریه کرد "وَ غُشِیَ عَلَیهِم" اینجاست که انقدر گریه کرد که از حال رفت" صدا زد" بابا! ز دورادور می دیدم... بابا یه صحنه ای دیدم سوال دارم. من تا حالا بدرقه زیاد دیدم. آدم کسی رو می خواد بدرقه کنه پیشونیش رو می بوسه، صورتش رو می بوسه، چونه شو می بوسه، بابا اولین بارمه می بینم زیر گلوی کسی رو میخواد ببوسن. عمه م چرا زیر گلوتو بوسید؟ ابی عبدالله بغلش کرد. "لاتحرقی قلبی بدمئک حسرتا" ایقدر منو آتیش نزن دخترم بذار برم. با هم گریه کردن. بغلش کرد نوازشش کرد آرومش کرد. "آماده ای یا نه؟ یه ناله عاشورایی... قول دادم خیلی اذیتت نکنم" اینجا بابا دختر رو بغل کرد. هر دیدی یه بازدیدی داره. هر رفتی یه آمدی داره. ساعتی بعد همین دختر اومد تو گودال قتلگاه. دید عمه اش یه بدن پاره پاره رو بغل کرده. این بدنِ کیه؟ فرمود دخترم این بدن بابات حسینِ. خودشو انداخت رو بدن. ای حسین... لااله الا الله. یه دختر روی بدن باباش بیفته، بهانه بگیره و گریه کنه چه می کنن؟ شما چه می کنید؟ چجوری بغلش می کنید؟ میان نوازشش میدن، میان بغلش می کنن، بوسش می کنن... من نمیگم عبارت مقتله. نمی دونم جرأت دارم معنا کنم؟ شب عاشوراست. سکینه بابارو بغل کرد. "فَجتَمَعَ عِدَّةٌ مِنَ الأعراب" عرب های نامحرم دورش حلقه زدن. "فجروها عن جسد ابیها ..." یکی معجر رو میکشه. یکی لباساشو میکشه. یکی موهارو میکشه. یکی تازیانه می زنه. دستاشو گذاشت رو سرش. بابا پاشو ببین. پاشو عمه مو کشتن. زینب اومد جلو گفت: نزنیدش این امانت حسینِ... نانجیبا با سیلی تو صورت زینب زدن. ای حسین...

بعضی از مقاتل نوشتن رقیه خواب بود اون ساعتا. از حال رفته بود بیهوش تو خیمه افتاده بود. خوب شد رقیه بیهوش بود، خواب بود. و اِلا اونم می اومد تو گودال. زیر دست و پا بچه سه ساله از بین می رفت... دستت رو بیار بالا. شب عاشوراست. شب استغفاره. هنوز روضه داریم... دستتو بیار بالا، اشکتم بمال کف دستت. با همه وجودت... با همه عشقی که به حسین داری... "باالحسینِ، الهی العفو..." شب قدرِ. جامونده های عرفه، جامونده های ماه رمضون، الهی العفو...

 

دودمه شب چهارم  محرم

حاج محمد طاهری

می شود روشنیِ خیمه بمانی تا صبح

مونسم باشی و شب را برسانی تا صبح

 

می شود رحم کنی حرفِ جدایی نزنی

تا پِیِ چاره مرا سر نَدوانی تا صبح

 

منتت دارمُ میخواهم اگر راهی هست

محضِ این خاطرِ آشفته بمانی تا صبح

 

چه به روز تو بیارند خدا می داند

زنده نگذاردم این دل نگرانی تا صبح

 

روبرویِ تو اگر گریه امانم بدهد

برندارم نگه از رویِ تو آنی تا صبح

 

دهنِ خشک و لبِ پرترکت نگذارد

دل رنجور مرا تاب و توانی تا صبح

 

بغض پاپیچِ گلویم شده و می ترسم

کار دستم دهد این سوز نهانی تا صبح

 

بنشین سیر نگاهت کنم ای یوسفِ عشق

لحظه ها می رود و نیستم و نیست...

 

می شود فاتحۀ پوشیه و روسریِ

خواهر خون جگر از پیش بخوانی

 

چشم بارانیتان می دهد امشب خبرم

از بلایی که قرار است بیاید به سرم

 

وای بر حالِ دلِ خواهر تو فردا عصر

می خورد چنگ به بال و پر تو فردا عصر

 

آسمان را زِعطش دود فقط خواهی دید

رمقی نیست به چشم ترِ تو فردا عصر

 

سر شش ماهۀ تو می شود آویز به پوست

ارباً ارباست علی اکبر تو فردا عصر

 

می برد لشکری از نیزه حوالیِ حرم

تکه تکه تن آب آورِ تو فردا عصر

 

تک و تنها وسط دشت و بیابان چه کنم

دامنش سوخت اگر دختر تو فردا عصر

 

چنگِ یک مشت سنان در طمعِ گیسویت

می زند پرسه به دور و بر تو فردا عصر

 

هر قدر نیزه و شمشیر و تبر جمع کند

بیشتر چشم شود پیکر تو فردا عصر

 

چکمه ای سرخ میفتد به رویِ سینه تو

خنجری کُند رویِ حنجر تو فردا عصر

 

سخت دعواست سر جایزۀ بیشتری

بین گودال برای سر تو فردا عصر

 

آخرین خواهشم این است دعا کن برسد

زودتر از نفسِ آخر تو فردا عصر

 

*دعایِ زینب مستجاب شد .. زودتر رسید .. قبل ازینی که نانجیب بخواد رویِ سینۀ داداش بشینه .. اما از داخل گودال ابی عبدالله فرمود برو زینبم ."روضه هارو جلوتر نیارم"

 امشب اومد یه سری به خیمه عباس بزنه ، جلو در خیمه ها قمر بنی هاشم ایستاده مانند شیر داره پاسبانی میده .. یه وقت دید از دور یه سیاهی داره نزدیک میشه ، عباس فرمود هر کجا هستی بایست؛ جلو تر نیا. به خیمه های حسینم نزدیک تر نشو ، یه وقت دید صدای آشناست ، فرمود داداش من زینبم .. چند لحظه اجازه میدی باهات کار دارم .. عباس مثل یه غلام مقابل این خواهر و برادربوده.

 محضرش رو خاک افتاد ، سیدتی و مولاتی امر کن" یه امشبُ میتونید راحت بخوابید ، چرا از خیمه ها بیرون اومدید؟ فرمود عباسم! اومدم یه خاطره ای رو برات زنده کنم ، شب بیست و یکم ماه رمضان یادته؟ عباس که می دونه زینب چی می خواد بگه. بله عزیزدلم یادمه . یادته بابام فرمود به جز بچه هایِ فاطمه کسی تو این اتاق نباشه تو این حجره همه برن بیرون .. توام سرتو انداختی پایین همچین که اومدی از حجره بری بیرون ، بابام صدا زد عباسم تو وایسا قربونت برم .. همه حرفام با توِ امشب. یادمه عزیزدلم. یادته اون شب دست حسین رو تو دست تو گذاشت؟ فرمود عباسم کربلا نیستم حسینم رو یاری کنم. عوضِ من همه جا باید حامیِ حسینم باشی. گفت همه رو یادمه بی بی جان. چرا داری این حرفارو می زنی؟ فرمود عباس شنیدم امروز برات امان نامه آوردن ..

 صدا زد خانم صبر کن فردا من به اینا جنگیدنُ مشق می کنم. اینا فقط می خواستن منو خجالت زدۀ تو کنن .. اگه هزار بار بمیرم دست از حسینم نمی کشم ..امشب بگو به آقا برای تو که کار نداره. زهیر عثمانی مذهب بود همه جا از تو فرار کرد. هر جا خیمۀ تو زده می شد می گفت خیمۀ منو یه جا دیگه بزنید من چشمم به چشم حسین نیفته. تو اونو آوردی تو آغوش خودت قرار دادی ، آقا ما بدیم می دونیم اما یه عمرِ گریه کنِ تواییم آقاجان .. اگه تو بخوای میشه این بدم خوبش کن .. همه جا فراری بود ، تو یه منزل خیمه هاشون نزدیک هم بود پیک ابی عبدالله اومد زهیر ، آقا منو دنبال تو فرستاده؛ میگن لقمه نزدیکِ دهانش بود همینجور موند ، همسرش گفت پاشو خجالت بکش پسر فاطمه دنبال توِ میگن رفت تو خیمۀ حسین .. حسین چی گفت هیشکی نمی دونه .. اما وقتی که برگشت گفت خانم منم کربلایی شدم .. منم دارم با این قافله میرم .. همین زهیر امشب رجزخوندنش از همه قشنگ تر بود وقتی ابی عبدالله فرمود من چراغارو خاموش می کنم هر کی می خواد بره ، دست زن و بچه تونو بگیرید اینا با من کار دارن ، فقط میخوان منو بکشن. اولین کسی که تو اصحاب بلند شد زهیر بود گفت آقا اگر هزار بار مارو بکشن در راهِ تو ، هزار بار بدنمونُ آتیش بزنن، خاکسترمونُ به باد بدن ، باز میام دور تو میگردم ..

 

دودمه شب چهارم  محرم

حاج میثم مطیعی

 

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

مکن ای صبح طلوع ..

عصر فردا بدنش زیر سُم اسبان است

مکن ای صبح طلوع ..

 

بعضی ها آمدند ، یکی گفت من عیال دارم، یکی گفت من دِین دارم اجازه بده من برم!! آقا هم به همه فرمود برید .. فقط انقدر دور بشید که صدای غریبیِ منو نشنوید! اصحاب باوفاش موندن باهاش ..

 

طبری نوشته آقایِ ما اصحاب رو جمع کرد، زن و بچه ش هم بودند. شروع کرد با اصحاب حرف زدن ، شب فرا رسیده از این فرصت استفاده کنید ، برید به شهرهاتون .. جا خوردند اصحاب امام حسین! (نکنه آقا داره مارو بیرون میکنه؟!!) بعد فرمود هر کدام از شما دست یکی از زن و بچه ی منو بگیره بره، اینا فقط منو میخوان! .. اگر سرِمن بالای نیزه بره با کسی کاری ندارند، شما برید!! چه حالی به اینها دست داد .. برادرهاش بلند شدند، پسرهاش، بچه های عبدالله بن جعفر، اصحابش دونه دونه صحبت کردند .. اولین کسی که بلند شد یه جمله گفت: ما برا چی تنهات بذاریم؟ برای اینکه بعد از تو زنده بمونیم؟!! خدا اون روز رو نیاره!! کی گفت این حرف رو؟ عباسش گفت ...

 

اصحابش دونه دونه حرف زدند، خودش به بنی عقیل فرمود: شماها برید، مسلم شهید شده، کافیه برای شما .. اینها گفتند یا اباعبدالله! فَمَا یَقُولُ اَلنَّاس! مردم چی میگن؟ میگن إِنَّا تَرَكْنَا شَیْخَنَا وَ سَیِّدَنَا .. ما آقای خودمون رو تنها گذاشتیم؟ فقبح الله العیش بعدك .. زشت باد زندگی بعد از تو، خدا اون روز رو نیاره. مسلم بن اوسجه بلند شد ، سعید بن عبدالله بلند شد ، همه شون شروع کردند حرف زدن، به زینب دلداری دادند .. گفتند زینب ما نمیریم. همه شون هم میگفتند والله لا نفارقک .. ما از تو جدا نمیشیم.

 

حسین جان ما با گلوهامون ، با پیشونی هامون، با دست هامون از تو دفاع میکنیم، بعضی هاشون گفتند اگر اسلحه نداشته باشیم سنگ میندازیم سمت اینها ..

 

دودمه شب چهارم  محرم 

حاج حسین سازو

آمده لحظه هایِ هجرانت

میروی دستِ من به دامانت

این منم خواهر پریشانت

 

تکیه گاه منی کمند منی

دلخوشی و بگو بخند منی

غربتِ گریۀ بلند منی

 

خواهرت بر زمین نشسته مرو

جانش از هم دگر گسسته نرو

ضربانِ دلِ شکسته مرو

 

ای برادر قرارمان این بود

سایۀ سر ، قرارمان این بود

جانِ خواهر قرارمان این بود

 

حرمی در غمت شناور هست

یادگاری به دستِ خواهر هست

دست بافِ قدیم مادر هست

 

یا اخا رو به روت میمیرم

یک شبه غصه ات کند پیرم

بوسه ها از گلوت میگیرم

 

کلاً از این محل  چه میترسم

بی تو من از ازل چه میترسم

از همین شیبِ تل چه میترسم

 

جادۀ پیش و پس نداری که

مثل من هیچکس نداری که

رویِ خاکی نفس نداری که

 

پاگذارد به رویِ حنجر تو

میزند بر سرِ مطهر تو

خون بریزد به آهِ مادر تو

 

من بمانم که بر سرت بزنند

نیزه ها را به پیکرت بزنند

 

زنده باشم که ناسزا بکشم

این طرف آن طرف تورا بکشم

پهلو ات را به نیزه ها بکشند

 

تو دگر پیرهن نداری که

ای عزیزم بدن نداری که

رویِ خاکی کفن نداری که

 

عمر من را به نیزه ها ببرند

هی سرت را به زیر پا ببرند

پیکرت را زمین هوا ببرند

 

زینتم را به زور میگیرند

پیشِ چشمم سرور میگیرند

دورِ گودال سور میگیرند

 

میروی بی پناهمان بکنند

زیرِ شلاق سیاهمان بکنند

جورِ دیگر نگاهمان بکنند

 

بینِ خورجین سر تو را ببرند

با لگد دختر تو را ببرند

چادر خواهر تو را ببرند

________

جداییِ از یارم ، پایان تقدیرِ من است

دراین شبِ هجران آتش دامن گیر من است ..

 

با این دخترها چه کنم ؟..

با خیره سرها چه کنم ؟ ..

با بی معجر ها چه کنم ؟ ..

 

وای از غریبی .. یاحسین ...

 

سخن بگو با من ، که من بی قرارِ توام

اجازه فرمایی با جان نگه دار توام ..

 

بعد از تو آخر چه کنم ؟ ..

من بی برادر چه کنم ؟ ..

با جسم بی سر چه کنم ؟ ..

 

وای از غریبی .. یاحسین ...

________

بیا بامن هم سخن باش امشبُ

یا عقیق این یمن باش امشبُ

مهمان خیمۀ من باش امشبُ

 

سر رویِ پرت میزاشتم یادته ؟

لب رو حنجرت میزاشتم یادته ؟

شب به شب به جایِ زهرا مادرم

آب بالا سرت میزاشتم یادته ..

 

یادته شبِ عروسی کردنم

زنجیر انداختی به دورِ گردنم

یادته بعد سه روز ندیدنت

لرزه افتاد به تموم بدنم ..

 

*خواهر و برادر نشستن رو به رویِ همدیگه .. دلِ شبه ؛ ابی عبدالله هی براش حرف میزنه .. خواهرم مبادا فردا بی تابی کنی .. فردا از بالایِ تل منو میبینی دورم و میگیرم .. هی زینب گریه میکنه یه وقت دیدن صدایِ هق هق ناله بلند شد .. دیدن همۀ دخترا از خیمه بیرون اومدن .. آستین هارو تو دهان قرار دادند ..*

 

دودمه شب چهارم  محرم

 سید مجید بنی فاطمه

 

هر آیینه دلی ست که حیرانِ کربلاست

در هر کجا سری ست پریشانِ کربلاست

 

داغی اگر که هست به این سینه داغِ توست

ماتم اگر که هست ، ز هجرانِ کربلاست

 

اشک است این که دورِ حرم را گرفته است

آری فرات دیدۀ گریانِ کربلاست

 

چشمی که روشن است به اشکِ غم حسین

شمعی به بزم شام غریبانِ کربلاست

 

نوحِ ائمه گفت که نوحوا علی الحسین

کشتی شکست خوردۀ طوفان کربلاست

 

جا دارد از جَبَن بگریزیم روزِ مرگ

از غربتی که در تنِ عریان کربلاست

 

افتاده صد ترَک به بلورِ دل رسول

از هر ترک که بر لبِ عطشان کربلاست

 

روز حسین خون دل از دیده می رود

این گریۀ امام خراسان کربلاست

 

*خدا اون شبُ نیاره که تا صبح من برات گریه نکنم .. خدا نکنه اون شبی صبح بشه و صبحی شب بشه من برات گریه نکنم .. خدا نیاره روزی رو که من بدون یادِ حسین باشم .. چند هزار سال گریه کرد ، عاقبت جبرئیل نازل شد آدم! اگر می خوای توبه ت قبول بشه فقط یه راه داره ، خدا رو به این پنج نور قسم بدی ..

 

شروع کرد به دعا کردن :

یا حمید بحق محمد!

 یا عالی بحق علی!

 یا فاطر بحق فاطمة!

یا محسن بحق الحسن!

همچین که گفت یا قدیم الاحسان بحق الحسین!

 

رنگش پرید .. زد زیر گریه .. گفت هر کدومشونُ که اسمشونُ آوردی ، دلم لرزید . اما این آخریِ کیه؟ انگار همه غم هایِ عالم رو دلم اومد .. گفت این آخریِ حسینِ .. نوۀ پیغمبرِ .. چرا انقدر اسمش گریه داره؟ گفت یه روزی میرسه کربلا بین دو نهر آب ، سر از بدنش جدا می کنن .. با لبِ تشنه .. پس اگه میخوای خدا یه جور دیگه نگاهت کنه فقط یه راه داره اونم فقط حسینِ ..*

 

حسین آرام جانم ..

حسین روح و روانم ..

 

منبع:باب الحرم

 


افزودن دیدگاه جدید

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.