دین‌گریزی؛ پدیده‌ای به قدمت دین

«دین‌گریزی» پدیده‌ای است که عمر آن به قدمت دین است؛ یعنی از همان زمانی که نخستین دین به‌وجود آمد، انسان‌هایی بودند که آن را پذیرفتند، اما پس از چندی از آن گریختند.
دین گریزی یعنی فاصله گرفتن از دین و کمرنگ شدن آثار آن در زندگی فردی و اجتماعی؛  فردی که دین گریز است، از دستورات الهی دوری می‌کند و اهمیت چندانی به تعالیم دینی نمی‌دهد.
استاد شهید مرتضی مطهری می‌گوید « مهمترین مسئله اجتماعی، اسلام و مقتضیات زمان است» و یکی از دلایل اصلی دین‌گریزی را می‌توان تصور نادرست عدم تطابق دین با مقتضیات زمان دانست.
حجت‌الاسلام محمد طباطبایی، مدرس و کارشناس علوم دینی زاهدان در توضیح این مسئله، گفت: وقتی جوان تصور می‌کند که دین با مسائل روز تطابق ندارد و نمی‌تواند پاسخگوی نیازها باشد، از دین فاصله می‌گیرد؛ این تصور ناشی از عدم شناخت دین است.
وی ادامه داد: دلیل دیگری که برخی افراد را از دین دور می‌کند، این است که دین را مانع آزادی می‌دانند. تصور می‌کنند که دین آن‌ها را محدود می‌کند، چون دین با آزادی‌های نامشروع و بی بند و باری مخالف است.
این مدرس حوزه علمیه اظهار کرد: دین‌گریزی جوانان نتیجه عدم معرفی صحیح دین است. متأسفانه گاهی افرادی که خودشان اطلاع درستی از دین ندارند، دست به تبلیغ آن می‌زنند و در نتیجه خرافات را در اذهان القاء می‌کنند و تعالیمی که می‌تواند نجات‌بخش باشد، نادیده گرفته می‌شود.
افسانه محمدگلی، مدرس حوزه علمیه سراوان نیز « دین‌گریزی» را ناشی از محیط دانست و گفت: دین یک امر فطری است و نمی‌توانیم بگوییم که انسان کاملا از دین گریخته می‌شود. ممکن است برای مدت کوتاهی تحت تأثیر محیط از دین فاصله بگیرد، مثلا نماز نخواند، اما به فقرا کمک کند.
وی اظهار کرد: وقتی محیط ناپاک باشد، فرد ناخودآگاه از دین فاصله می‌گیرد، چون زمینه‌ها فراهم نیست، فرد شناخت درستی ندارد و با ورود شک و تردیدها، ناخواسته به سمت دین گریزی می‌رود.
محمدگلی افزود: ما باید الگوهایی مانند ائمه اطهار(س) را به جامعه معرفی کنیم، دین را به صورت درست بشناسانیم و از طرف دیگر، خود افرادی که مبلغ دین هستند، عامل هم باشند تا افراد را بدبین نکند.

منبع:ایکنا