چهارشنبه های وبلاگی/ چقدر تا آسمون راهه؟
به نامت
خدایا فاصلت تا من . . .
خودت گفتی که کوتاهه . . .
از اینجا که من ایستادم . . .
چقدر تا آسمون راهه. . . ؟
سُبْحانَكَ ما اَضْيَقَ الْطُّرُقَ عَلى مَنْ لَمْ تَكُنْ دَليلَهُ،
اي كه سبحاني...
چه اندازه تنگ است راه ها براي كسى كه راهنمايش تو نباشي...
وَ ما اَوْضَحَ الْحَقَ عِنْدَ مَنْ هَدَيْتَهُ سَبيلَهُ
و چه اندازه حقيقت روشن است براى كسي كه تو راهش را نشانش داده اى
اِلهى!
فَاسْلُكْ بِنا سُبُلَ الْوُصُولِ اِلَيْكَ، وَ سَيِّرْنا فى اَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَيْكَ، قَرِّبْ عَلَيْنَا الْبَعيدَ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا الْعَسيرَ الشَّديدَ
خدايا!
ما را راهنشين همان مسيرهائي كه مقصدشان رسيدن به درگاه حضرتت مي باشند قرار بده
و از نزديك ترين راهى كه به تو رسند ما را سِير بده
دور را بر ما نزديك گردان و راه هاى سخت و دشوار را بر ما آسان و هموار ساز
مي گفت:
گر مي روي بي حاصلي!
گر مي برندت واصلي....
خودت بايد بخواهي و بخواني!.... رخصتي اذني نگاهي....
دل دريائي ما، بي عنايت تو ضيق و مرداب و متعفن است....
وصل كن ما را به درياهاي خويش...!