مادرت بی کس و تنهاست، کجایی عباس!

دل من خسته ز غم هاست، کجایی عباس!
مادرت بی کس و تنهاست، کجایی عباس!

مثل هر روز در این خانه دوباره پسرم
روضه شرم تو برپاست، کجایی عباس؟...
‌
مثل هر روز منم فاتحه خوانت مادر
دلم از داغ تو غوغاست، کجایی عباس!

سائلت آمده تا خرجیِ سالش گیرد،
نا امید از همه دنیاست، کجایی عباس؟

کاش امروز سرم بر روی زانوی تو بود
مادرت بی کس و تنهاست کجایی عباس...
‌
من شنیدم که شده فرق تو هم مثل علی
چشمم از داغ تو دریاست، کجایی عباس... ‌
‌