مستقیم‌ترین راه برای رسیدن به حال خوب

پرداختن به شکر یعنی مستقیم‌ترین راه برای رسیدن به حال خوب است!

 در یکی از آیات قرآن شیطان رجیم لعین این‌جوری می‌گوید، «ثُمَّ لَآتِیَنَّهُمْ مِنْ بَیْنِ أَیْدیهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَیْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ»؛ شیطان می‌گوید که من می‌روم سراغ انسان‌ها بهشان حمله می‌کنم از مقابل، از پشت‌سر، از چپ و راست. خب حمله می‌کنی که چکار کنی؟ «وَ لا تَجِدُ أَکْثَرَهُمْ شاکِرینَ»؛ من از هر سو به اینها حمله می‌کنم تا اینکه اینها شاکر نباشند. شاکر نبودن یعنی همۀ بدی‌ها.

 مهم‌ترین عامل حال خوب شکر است، و مهم‌ترین عاملی که موجب می‌شود حال آدم بد بشود ناشکری است. شما احترام کافی یک جایی بهتان نگذارند، می‌گویی به غرورم بر خورد. اگر شما شاکر باشید، می‌گویید نه به اندازۀ کافی بهم احترام گذاشتند. الحمدلله ممنون‌شان هستم. این شکر را ازت بگیرد، یا حسادت جایش می‌گذارد، یا تکبّر جایش می‌آید، یا هزار تا گرفتاری دیگر. آدم شاکر باشد، هزار تا بدی را می‌گذارد کنار. فکر نکنید یکی دو تا بدی را در مقابلش گذاشته کنار. شکر مجموعه‌ای از حال خوب را در انسان ایجاد می‌کند. مجموعه‌ای از حال‌های بد را در انسان از بین می‌برد.

شما شاکر باشید هیچ‌وقت غصۀ گذشته را نمی‌خورید. هیچ‌وقت افسوس گذشته را نمی‌خورید. شاکر باشید احساس حسادت و عداوت به دیگران پیدا نمی‌کنید. شما وقتی شاکر باشید سوءظنّ به خدا پیدا نمی‌کنید. سوءظن حال آدم را بد می‌کند مخصوصاً اگر به خدا باشد. پناهی ما جز خدا نداریم واقعاً. شما شاکر نباشید یعنی نمی‌توانی از فرصت‌ها حداکثر استفاده را بکنی، چون اصلاً فرصت‌ها را نمی‌بینی. آدمی که شاکر نیست فرصت‌ها را نمی‌بیند. دنبال چیزهایی است که نیست. چیزهایی که هست را نمی‌بیند. فرصت‌ها در نیمۀ پر لیوان است. وقتی که شاکر نبودی نیمۀ پر لیوان را اصلاً نمی‌بینی که بخواهی فرصت‌های داخلش را استفاده کنی. ده تا امکانات داری، ذهنت را می‌برد سرِ آن ده تا امکاناتی که نداری. می‌گوید بنشین غصه بخور، آنها را چه‌کار کنم؟ اگر آنها بودند ها! خیلی کامل بود.

 پرداختن به شکر یعنی مستقیم‌ترین راه برای رسیدن به حال خوب!