استادجاودان: علاقه به امام حسین(ع) متن ایمان است/حاج ماشاالله عابدی: تا به کوی تو نگارا گذر افتاد مرا ...

حسین اجاقی خبرنگار وارث: مراسم هشتمین شب عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام با سخنرانی آیت الله جاودان و مداحی حاج ماشاالله عابدی و حاج حسن عابدی در حسینیه آیت الله حق شناس برگزار شد.

بنابراین گزارش هشتمین شب عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین علیه با سخنرانی آیت الله جاودان و مداحی حاج ماشاالله عابدی و حاج حسن عابدی و باحضور پرشور عزاداران حسینی برگزار شد.

در این مراسم حجت الاسلام جاودان در خصوص علاقه به امام حسین(ع) و مجالس عزاداری سیدالشهدا(ع) سخنرانی کردند که گزیده آن در ادامه آمده است:

با اعتقاد به امام حسین(ع) اصل نماز قبول است

ارتباط و علاقه ما با امام حسین(ع) جزء اصل دینمان است نه فرع ! بلکه اصل است. آدم باید خدایش را بشناسد به او ایمان داشته باشد و به او علاقه داشته باشد. پیغمبران خدا و اولیاء خدا جزء اصل دین ما هستند. یک نفر دعا می کرد می گفت: "ثبت قلبی علی دینک و علی محبت الحسین(ع)"

محبت حسین(ع) جدای از دین نیست که بلکه جزء متن دین است. این مجالسی که شرکت می کنید برای حفظ این اصل است. آدم باید این اصل دین را حفظ کند تا بماند. در حدیث های گذشته صحبت شد و قتی یک کسی در قبر می آید سراغ آدم میبینید خیلی زیبا رو و می پرسن تو کی هستس؟ می گوید من اعتقادات خوب تو هستم. اعتقاد به خدا، پیفمبر و امام حسین(ع) جزء اعتقادات خوب من است. این مطلب اولین، اساسی ترین و قیمتی ترین سرمایه ما است. اگر من تمام عمر نماز بخوانم ولی امام حسین(ع) را قبول نداشته باشم بی فایده است. لشکر عمرسعد همشون نماز می خواندند ولی نمازی، نماز است که با دوستی امام حسین(ع) همراه باشد! چون اعتقاد به امام حسین(ع) اصل دین است و با وجود این اصل نماز قبول است. منفاق نماز نخواند اصلا بهتر است منافقانی بودند خدمت حضرت رسول(ص) که پشت سر ایشان نماز می خواندند. در عصر پیامبر(ص) دو تا نفاق وجود داشت؛ یکی نفاق شناخته شده که تمام کار و برنامه هاشون و یکسری منافق ها بودند که شناخته نشده بودند و هم آن منافقان شناخته شده می آمدند نماز و هم آن منافقان شناخته نشده. آنها یک رئیسی داشتند که همیشه قبل از نماز جماعت می آمد و خودش را نشان می داد و پیغمبر همراهی می کرد ولی در جنگ احد خودش را نشان داد و همراه پیغمبر(ص) آمد ولی برگشت و 300 مسلمان رو هم با خودش برگرداند و تازه مردم شناختند منافق چه کسی است. از اول منافق بود و همیشه پیغمبر(ص) را همراهی می کرد و از ایشان دفاع و حمایت می کرد و این مثال جریان شناخته شده نفاق است و همشان اهل نماز بودند ولی اینها نماز نمی خواندند بهتر بود. کسی که نماز نمی خواند و در دلش هم هیچ اعتقادی به خدا و پیغمبر(ص) ندارد کافر است ولی کسی که نماز می خواند و تظاهر به دینداری می کند می شود منافق. یک جریانی هم هست که منافق پنهان است و نماز می خواند، جنگ می رود ولی اعتقاد ندارد. کسی که با اعتقاد کاری انجام می دهد قیمت دارد. اگر آدم یک سر سوزن ایمان داشته باشد، علاقه به امیرالمونین(ع) ایمان است، علاقه به امام حسین(ع) ایمان است و اگر کسی یک سر سوزن ایمان داشته باشد و از این دنیا برود اگر بدی های و سیاهی هایی داشته باشد پاک می شود و سرانجام خوشبخت خواهد بود و اگر با یک سر سوزن از دنیا برود، قبول است.

اظهار علاقه به اهل بیت(ع) بدون عمل نداشته باشد بی فایده است

اینکه ما در این دهه در مجالس عزای سیدالشهدا(ع) جمع می شویم این در واقع تقویت ایمان و علاقه ای است که به امام حسین(ع) داریم و این را ما مهم بدانیم. این نباشد که ما یک شب بیاییم هیئت و ببینیم چه خبر است،نه ! بلکه ولو یک شب بیایم و استفاده ببرم و در عزای امام حسین(ع) شرکت کنم و این ارزش دارد. آن ایمان و علاقه ای که با خود عمل به همراه نداشته باشد، ایمان و علاقه نیست. علاقه گذشت می آورد، ایمان آدم را به حرکت می آورد ولو اگر ایمان یک ذره باشد و آدم به اندازه همان یک ذره ایمان حرکت می کند. اگر آدم همش صحبت کند و اظهار علاقه به اهل بیت(ع) کند ولی اهل عمل نداشته باشد بی فایده است و به درد نمی خورد و ایمانش درست نیست و ایمان بدون عمل نداریم. همین که شما اینجا آمدید نشانه علاقه و ایمان شماست وگرنه هزار در باز است و در منزل آدم صد جور سرگرمی دارد خود بنده صد جور کار در منزل دارم ولی در این مجلس حضور دارم و این بسیار مهم است ولو اینکه من فقط یک شب عاشورا در مجلس عزای امام حسین(ع) باشم و این هم نشانه یک چیزی است و این را قدر بدانید و امسال، سال دیگر و تا پایان عمر در مجلس عزای سیدالشهدا(ع) شرکت کنیم البته به وقتش نه اینکه شبانه روز در مجالس عزا باشد در وقتش به عزاداری بپردازد. ائمه اطهار(ع) این دهه را خیلی مهم میدونستند و نقل است از امام موسی بن جعفر(ع) که ایشان از اول دهه عزادار بودند ما هم سیاه می پوشیم و یه وقتایی رو هم می خندیم ولی ایشان کلا عزادار بودند این دهه اول را و اگر ما هم این دهه را عزاداری می کنیم بنا به دستور است و بر اساس شیوه ائمه اطهار عزاداری می کنیم و این دهه اصل عزاداری است و این را مهم بدانیم و نه خستمان می کند و پایش ایستاده ایم انشاالله چون نشانه ایمان ماست و تقویت کننده است. شما اگر کار کنید تقویت می شود.

وقتی ما می میریم در آن دنیا دستمان خالی است و هیچ چیز نداریم و حقیقت این است که هرکاری کردیم خودمان کردیم و گرنه آنجا دستمان خالی است و این یک نکته اساسی است. یک نفر آمد نزد رسول خدا(ص) مسلمان شد قائده اش این است که نماز بخواند و کسی که نماز میخواند باید قرآن بلد باشد و گذاشتنش پیش یک معلم تا قرآن یاد بگیرد. و اولین سوره ای که یاد گرفت سوره زلزال بود که وقتی به آخر سوره رسید به آیه " ومن یعمل مثقال ذره خیرا یره" پاشد گفت من دیگر دین را یاد گرفتم. اگر شما به وزن یک ذره خوبی یا بدی کنید نتیجه اش را قطعا می بینید. این دستورات اخلاقی و دینی که هست برای این است که آدم زندگی دنیایش هم آباد باشد اما باید بدانید هرچه دنیا را درست می کند آخرت هم درست می شود و می توان گفت: دنیا و آخرت همچون سکه دو رو است.

در ادامه این مراسم غزل مرثیه ای زیبا در رثای امام زمان(عج) خواندند که در ادامه آورده ایم؛

تا به کوی تو نگارا گذر افتاد مرا

روضه خلد برین از نظر افتاد مرا

اگر از کوی تو ای دوست برانند مرا

باز آیم به خدا گر که نخوانند مرا

بر در میکده آنقدر بکوبم سر خویش

تا که از باده عشقت بچشانند مرا

منم ای دوست سگ قافله عشاقت

به امیدی که به کوی تو رسانند مرا