به طور مسلم قصد و اراده هر پدر و مادری این است که فرزندش را خوشبخت و سعادتمند کند. ولی انسان‌ها غالبا به نیازهای مادی بیشتر از نیازهای معنوی توجّه دارند؛ از این‌رو در رفع نیازهای فرزندان به جنبه‌های معنوی کمتر توجّه می‌کنند؛ در حالی‌که رسیدگی و توجّه به امور معنوی و تربیت دینی به مراتب مهم‌تر است.