مردم دینشان را از عالمان گرفته‌اند نه از براهین؛ اگر عالم خراب باشد، آنچه مردم خیال می‌کنند الگو است، فرو می‌ریزد. درستی و نادرستی عمل را از زبان و عمل عالمان می‌بینند. فجور در عالِم، بی‌تقوایی در تعاملات اجتماعی است. فسق و فجور بی‌تقوایی است. اینها روحیه ایمان را در مردم می‌کشد.