انسان باید در مسیر تقوا باشد و در هر درجه‌ای از تقوا قراربگیرد، به همان اندازه نجات پیدا می‌کند، چون مرحله کمال انسان خیلی بالاست و مراتبی دارد، هرچقدر انسان در این مراتب قرار بگیرد، خدای متعال نجاتش را هم همان مقدار مقرر کرده است.
ذکر یک مفهوم و حقیقت گسترده‌ای دارد که جلوه‌های گوناگونی دارد، گاهی به‌صورت تسبیح است و گاهی به‌صورت تحمید است و گاهی هم تکبیر و تهلیل، از این رو انسان باید همواره یادآور خدای متعال و عنایات او باشدو او را از ستایش خود منزه بداند .
ستایش مطلق برای خداوندی است که چون وحدت مطلقه دارد، ازهرجهتی هم از جهت وجود و هم شئون وجودیه که فعل و اوصاف وجودیه باشد، نه شریکی در مخلوقاتش برای او هست و نه شبیهی.
انسان باید در جنبه‌های تربیتی همواره خودش را در موضع عفو و رحمت قرار بدهد چون کسی که خودش را در موضع عفو و رحمت قرار می‌دهد و می‌بیند، هیچ‌گاه طلبکار نیست .
