حجت الاسلام مرادی: این چه زنی است که پیامبر(ص) به دستور خدا از او ناز می کشد!/ حاج محمود کریمی: امّ اسلام، امّ دین هستی

کد خبر: 15009
مراسم روز وفات حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها با سخنرانی حجت الاسلام شهاب مرادی و مداحی مداح اهل بیت علیهم السلام، حاج محمود کریمی در مسجد امام صادق علیه السلام برگزار شد.
وارث: مراسم روز وفات حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها با سخنرانی حجت الاسلام شهاب مرادی و مداحی مداح اهل بیت علیهم السلام، حاج محمود کریمی در مسجد امام صادق علیه السلام برگزار شد.

در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام مرادی را می خوانید:


در تربیت این یک اصل است که هر کسی باید مراقب خودش باشد، مراقب نفسش، شخصیتش، پسندش و رقبت هایش. انسان را همین چیزها می سازد. دانسته ها و باورهایتان که اینها بر مدار خُلق انسان، رفتار را تولید می کند و این نیت و رفتار و خُلق جمیعاً، قیامت ما را رقم می زند.

اگر کریم باشیم، قیامت کار، سخت نیست. اگر بزرگوار باشم، ان شاءلله دچار مشکل نمی شویم. اما اگر در منش و شخصیتمان، پستی ورود و بروز پیدا کند، ما از حلقه بزرگواران فاصله می گیریم و انسان پست هم کارش در دنیا و قبر سخت است و هم در آخرت که سخت تر است.

رحمت خدا در دینا، رحمت رحمانیه و رحمت رحیمیه است. یعنی هم خواص را شامل می شود و هم عموم مردم. باران بر همه می بارد، قرآن برای همه نازل شده است. چه بخواهند شاکر باشند یا کفران کنند، برای همه است.

اما در آخرت این رحمت، شامل حال همه نمی شود و رحمت ویژه است. پس اگر پستی به سراغ انسان بیاید، آن طرف کار سخت می شود. پس باید مراقب بود که رفتارهایی که انسان های پست دارند انجام ندهیم. مثلا انتقام گرفتن حق هر انسانی است اما سرعت و اصرار در انتقام گرفتن، کار انسان های پست است.

امام مجتبی علیه السلام می فرمایند: یکی از نشانه های پستی این است که انسان از دیگران تشکر نکند. این شاید در ظاهر آسان باشد، اما هرگاه کار پیچیده می شود، این تشکر هم سخت می شود. فکر می کند این آسان است اما گاهی در عمل خلاف آن را انجام می دهد و مراقب خودش نیست، پست شده است و نرمی را از دست داده است.

وقتی میخواهی تکبیر نمازت را بگویی ببین در دنیا بدهکار چه کسانی هستی؟ یکی از علمای بزرگ تهران وقتی می خواستند نماز بخوانند، قبل از اینکه تکبیر بگویند، آرام بر امام حسین علیه السلام، سلام می دادند، مکث می کردند و سپس تکبیر می گفتند.

وقتی از ایشان علت را جویا شدند، گفتند وقتی که رو به قبله می ایستم، می بینم که برپایی این کعبه، این قبله، برپایی این نماز، سجاده ام، عمامه روی سرم، همه اینها را بدهکار به حسین علیه السلام هستم. از طرف خودم و تمام این مصلّین از حسین علیه السلام تشکر می کنم.

اسلام بدهکار خدیجه کبری است تا ابد. ما باید به عنوان یک مسلمان، تشکر کنیم از ایشان. ما کم در مود ایشان حرف زدیم، فضایل ایشان را نگفتیم. نگفتیم او که پناه همه امت بود، می گفت آنگاه که بی پناه بودم، خدیجه پناهم بود. 

اسلام بدهکار خدیجه سلام الله علیها است چون وقتی پیامبر صلی الله علیه واله وسلم آمد و گفت من اسلام آورده ام، همه تکذیبش کردند، اما این زن ارجمند، این ملکه عرب که بسیار با آبرو بود، دوشیزه ای بود که همه مردان عرب آرزو داشتند به خاستگاری او بروند، او جواب مثبت دهد، از پیامبر صلی الله علیه واله وسلم حمابت کردند.

وحی شد به حضرت رسول که قرار است خداوند به تو مائده ای عطا کند، کوثری عطا کند و لازمه اش این است که به مدت 40 شب خدیجه را نبینی. در روایت است که پیامبر صلی الله علیه واله وسلم به حضرت خدیجه سلام الله علیها فرمودند که این را بدان که خدای عز و جل به وجود تو افتخار می کند و به کرام ملائکه اش، مدام به وجود تو مباهات می کند. 

این چه زنی است که وقتی پیامبر صلی الله علی واله وسلم وقتی قرار است چند روز نباشند، به دستور خدا اینگونه ناز می کشند؟! ما خدیجه کبری را نمی شناسیم. او زنی است که در عالم به فرمایش رسول خدا با ایشان هم شأن هستند. آسیه، مریم، فاطمه. تنها این 3 زن با او هم شأن هستند. ایشان انسان کامل است.

در ادامه این مراسم مداحان اهل بیت علیهم السلام به مداحی و  عزاداری پرداختند.

شعر خوانده شده توسط حاج محمود کریمی:



خاطرات تو گرمی شب اوست
یاد تو آه حسرت لب اوست
 
زن، ولی مردتر ز هر مردی
جگر کفر را درآوردی

قد علم کرده پیش هر دردی
تو بر اسلام مادری کردی
 
نه فقط امّ مومنین هستی
امّ اسلام، امّ دین هستی
 
به تو جبریل احترام کند
پیش پایت نبی قیام کند

به تو باید خدا، سلام کند
و تو را صاحب مقام کند
 
باید اینگونه منجلی بشوی
مادر همسر علی بشوی
 
با نبی گرچه همنشین بودی
قبل از اسلام بی‌قرین بودی

بین زن‌ها تو بهترین بودی
در زمین آسمان‌نشین بودی
 
اشک تو ای خدیجه غرّا
ریخته گریه ملائک را
 
مثل ابر بهار گریه مکن
آنقدر گریه‌دار گریه مکن

از بد روزگار گریه مکن
مادر بی‌قرار! گریه مکن
 
در سرت فکر کیست می دانم
گریه ات مال چیست می دانم
 
در عذار گلت چه می بینی
که چنین بی قرار و غمگینی

نگران هجوم گلچینی
یا که رنجور دست سنگینی



/س113