جلوی پیشرفت دانش‌آموزان را با تشویق کردن نگیریم!
این خصلت یک خصلتی است که اکثر دانش‌آموزان ارجمند را موجب می‌شود که دانشمند نشوند. به جای اینکه به عمل خودش اضافه کند می‌خواهد به تشویق‌کنندگان خودش اضافه کند.
بعضی وقت‌ها مربی تیم فوتبال چه‌کار می‌کند؟ یک دفعه‌ای یکی دو تا بازیکن شاخص را از توی زمین می‌کشد بیرون، یکی دو تا بازیکن گمنام را می‌فرستد سر زمین. بهش می‌گویی چرا این کار را کردی؟ می‌گوید آن دیگر اهل عمل نیست، آن مزه داده بهش تشویق‌ها، تنها چیزی که می‌خواهد این است که هی تشویق‌های بیشتر بشود. ولی این گمنام است این بیشتر اهل عمل خواهد بود.
کسی تا به یک امتیازی رسید مزۀ تشویق را فایده‌اش را چشید، متوقف می‌شود. به همین دلیل اسلام می‌گوید تشویق نکنید اصلاً کسی را. تشویق می‌کنی برای چی؟ خوب است برای خودش خوب باشد. اگر تشویق بکنی می‌نشیند توی کیف‌کردن از کف‌زدن دیگران، بعد ذهنش می‌رود سر اینکه این‌دفعه یک سالن هزار نفره برای من کف زدند، دفعۀ بعد یک سالن دو هزار نفره کف بزنند، دفعۀ بعد یک سالن سه هزار نفره. ببین می‌خواهد دارایی‌هایش را اضافه کند، نه هنر خودش را افزایش بدهد! شروع می‌کند توی کیف‌کردن توی لبخندها. هی نگاه می‌کند چی بهش دادند، چی بهش می‌دهند؟ به همین دلیل بعضی‌ها را تا تشویق می‌کنی دیگر خلاقیت ندارد. به جای اینکه به عمل خودش اضافه کند می‌خواهد به تشویق‌کنندگان خودش اضافه کند.
افزودن دیدگاه جدید