خدا از مامان مامان‌تره!

 یکبار یک کسی یک پرنده‌ای را چند تا جوجه پرنده را گرفت، گفت چقدر جوجه‌های نازنین هستند، ببرم این را پیش پیغمبر. یک دفعه‌ای مامانش آمد مامانش هم دور سر این دور می‌زد. گفت می‌برم برای پیغمبر حالا آن هم دارد می‌آید دیگر. آمد گذاشت جلوی پیغمبر. رسول خدا فرمود بروید کنار بروید کنار! دید مادرش را. مادرِ آمد خودش را انداخت روی جوجه‌ها. پیامبر اکرم فرمود دیدید این پرندۀ مادر چه خودش را به خطر انداخت؟ به خاطر جوجه‌اش. جوجه‌هایش را دوست دارد؟ همه گفتند بله. فرمود خدا شما را از این مادر بیشتر دوست دارد.

 یکبار دیگر هم یک مادری بچه‌اش را گم کرده بود بچه شیری خودش را، پیدا کرد وسط جنگ ضجّه می‌زد! گرفت بچه‌اش را شروع کرد شیر دادن. پیامبر فرمود بیایید بیایید اینجا! این مامانِ بچه‌اش را دوست دارد؟ همه گفتند بله معلوم است کُشت خودش را برای بچه‌اش. فرمود بچه‌اش را حاضر است بیندازد توی آتش؟ گفتند یا رسول الله آقا این چه حرفی است؟ قطعاً نمی‌اندازد. فرمود خدا از این مادر به شماها مهربان‌تر است.

 آقا شما توی مجلس امام حسین مگر لذت نمی‌بری؟ چرا پاداش بهت می‌دهند پس؟ چرا پاداش می‌دهند؟ ببخشید سؤال را بهتر بپرسم. چرا بالاترین پاداش را بهت می‌دهند؟ برای چی؟ مگر خوشت نیامده؟ مگر کِیف نکردی؟ مگر لذت عاطفه نیست؟ مگر بالاترین لذت لذتِ عاطفه نیست؟ خب پس چرا بهت پاداش می‌دهند؟ می‌دانی چرا پاداش می‌دهد خدا؟ چون خدا مثل مامان می‌ماند. مامان بچه‌اش خوشحال می‌شود خوشحال می‌شود.

 بچه کنکور قبول شده مامان می‌رود شیرینی می‌خرد بهش می‌دهد. می‌گوید مامان تو چرا خودت را می‌کشی؟ من خودم برای خودم موفق شدم. می‌گوید آخر من مامانت هستم. می‌بینم خوبی نرمال هستی شاد هستی کیف کردی، خودم را برایت می‌کُشم. بعد خدا از مامان مامان‌تر است. خوش بگذران از خدا پاداش بگیر.

 سحر بلند شدی، برای چی خدا بهت پاداش می‌دهد؟ حاج آقا خیلی سخت است! باور کن پاداش‌اش به خاطر سختی‌اش نیست. پاداش‌اش به خاطر نشاطی است که پیدا می‌کنی، انرژی‌ای که پیدا می‌کنی، سلامتی که پیدا می‌کنی. خدا مثل مامان می‌ماند. مامان می‌بیند بچه‌اش دارد موفق می‌شود سرِ حال می‌شود خوشحال می‌شود. می‌گوید آخ جگرت را بخورم الهی، آخ دورت بگردم! مامان است.