شعر/به پای درس تو هفت آسمان رصد می شد

تو آمدی و جهان غرق در خِرَد می شد

 دلیل ها همه با عشق مستند می شد

 تو آمدی پر و بالی دهی به دلهامان

به پای درس تو هفت آسمان رصد می شد

 خوشا به حال دلی که عروج را فهمید

مسیر روشن تو از بهشت رد می شد

میان آن همه شاگرد شد سعادتمند

کسی که مذهب عشق تو را بَلَد می شد

نفس زدي و جهان را حيات بخشيدي

 تجليات الهي الي الابد مي شد

 جهان نشسته سر سفره‌ي رواياتت

 شهود مي چکد از جلوه زار ميقاتت