زیارت اربعین؛ پالایش دل و روح

 آداب زیارت به دو بخش آداب باطنی و آداب ظاهری تقسیم می‌شود. آداب ظاهری همان مجموعه رفتارهایی است که در احادیث و ادعیه می‌خوانیم و یا در سیره عترت با آن مواجه می‌شویم؛ اما آداب باطنی آن دست از کارهایی است که سبب صفای قلب و صفای باطن برای بهره‌ی بیشتر از زیارت می‌شود. این آداب از همان ابتدای نیت سفر آغاز می‌شود و تا پس از سفر هم تداوم دارد.

انسان مؤمن جهت بهره‌برداری بیشتر از آثار زیارت و یا ایجاد آمادگی بیشتر در مواجهه با بارگاه ملکوتی ائمه معصومین، نیاز است روح و جان خود را تزکیه دهد؛ لازمه‌اش این است که زائر از مسائل منفی دوری کند و به مسائل مثبت گرایش یابد. منفی‌ها را از خود بزداید و مثبت‌ها را در خود نهادینه کند. در واقع فرصتِ زیارت اربعین بهانه‌ای برای مبادرت به تزکیه و جلای روح است و این تزکیه عامل بهره‌های بیشتر از برکات زیارت است.

اما امور منفی یعنی آن دست از رفتارهایی که سبب دوری انسان از محضریت خدا و یا دوری از توجه به او می‌شود که برخی از آنها مربوط به صفات قلب از جمله کینه و حسد و نفاق و ... است و برخی مربوط به رفتارها و اخلاقیات منفی می‌شود. تلاوت قرآن و خواندن مناجات‌های صادره از ائمه معصومین می تواند ما را در دوری از امور منفی یاری دهد. همنشینی با افراد صالح و خداباور  از دیگر راهکارهای کسب تقوا و تزکیه روح است. همنشینی با مؤمنان و فاصله‌گیری از افراد شرور و حسودان و نابخردان همواره مورد تأکید اهل سلوک بوده است.