حضرت استاد جاودان: انسان وقتی به کمال می رسد که به ابعاد وجودی امام نزدیکتر شده باشد

خداوند متعال حضرت ابراهیم علیه السلام را امتحان کرد و حضرت ابراهیم علیه السلام هم به خوبی امتحانات را جواب داد و در نتیجۀ امتحانات بسیار سخت و بزرگی که ایشان گذرانده بود به مقام امامت رسید و ایشان امات را به فرزندان خودش هم درخواست کرد، دعا کرد که خدایا فرزندان مرا هم به امامت برگزیده کن. 

مقامی که به حضرت ابراهیمعلیه السلام داده شد مقام بسیار بلندی بود. یک روایتی هست که می گوید وقتی که ایشان به این مقام رسیدن به قدری شادمان شده بودند که این مقام را برای فرزندان خود هم از خدا درخواست کرد. 

خدا به حضرت ابراهیم علیه السلام فرمود: که این مقام به هرکسی داده نمی شود. هرکسی که ظلمی کرده باشد لایق مقام امامت نمی شود. 

در قرآن کریم دو جا لفظ امام آورده شده است، البته این لفظ بسیار به کار برده شده است اما در دوجا تفسیر امام هم ذکر شده است. 

نام حضرت ابراهیم علیه السلام و اسحاق و یعقوب علیه السلام در قرآن آمده و حداوند ذکر کرده است که ما اینها را امام قرار دادیم.  یک جا هم به طور کلی می گوید ما کسانی را از بنی اسرائیل به مقام امامت رساندیم. در هر دو اینها که نام امام را ذکر کرده است، توضیح امام را هم در آیۀ بعدی آورده است. "جعلناهم ائمه یهدون بامرنا" این "یهدون بامرنا" همان تفسیر امامت است. 

امری که خدا در این آیه آورده است به چه معناست؟ آیه 82 سورۀ یاسین می فرماید: امر الهی چنین است که آنگاه که اراده می کند وجود چیزی را می گوید باش و او می شود!" 

بعد هم می فرماید اینجا سخنی گفته نمی شود مقصود اراده است! به محض اینکه اراده می کند می شود.وجود اشیاء از ارادۀ الهی ذره ای هم تاخیر و فاصله ندارد. چنین امری دلیل و وسیلۀ مردمان است. امام صاحب قدرتی از نوع قدرت کن فیکون در جانب هدایت مردم است!

ما مقدرات را ایجاد می کنیم و نتیجه از جانب خدا است. این مقدرات را هم خدا به ما قدرتش را می دهد. در سرتاسر جهان هرجا هدایتی هست از جانب خداوند است، امام وسیله اش است. 

لغت نبوت به دو معنا گفته شده است، یک معنا به معنای رأفت است، نبی یعنی صاحب رأفت است و مقام بلندی دارد. نبوت از نباء می آید، نباء هم یعنی خبر. نبی یعنی کسی که خبر دار است، یعنی کسی که از تمام حوادث جهان آگاهی دارد. 

مقام نبوت مبتنی است بر یک واقعیت باطنی در شخص نبی. همین فردی که نبوت دارد را به جهان می فرستند تا خبرهایی را که یافته، دیده و شنیده و درک کرده را به مردم بگوید. پس رسالت هم مبتنی است بر یک واقعه ای که در جان رسول پیدا می شود.

حالا ما می گوییم امام به چه معناست؟ امام یعنی کسی که سرمشق مردمان است. امام که می گوییم یعنی آن وجود انسانی که در تمام ابعاد وجود انسانی سرمشق دیگران است.

امام به هیچ کس و هیچ چیز غیر از خدا امیدوار نبود، از هیچ کس و هیچ چیز ترسی نداشت. ما هم باید طوری عمل کنیم که از هیچ چیز به جز خدا نترسیم. امام باید الگو و سرمشق ما باشد. 

انسان آن جائی به کمال می رسد که هرچه بیشتر به تمام ابعاد وجودی امام نزدیکتر شده باشد. این ظاهر امام است. باطن امام هم این است که او زمام هدایت همۀ موجودات عالم را به دست دارد. هرکس هر قدمی در واقع وجودش بر می دارد به مدد امامش بر میدارد.

/م.ق106