حجت الاسلام ریاضت:در بین کریمان کریم شدن معنایی متفاوت دارد+گزارش تصویری
وارث: مراسم شب یازدهم ماه مبارک رمضان در هیئت عبدلله ابن الحسن علیه السلام با سخنرانی حجت الاسلام ریاضت و مداحی کربلایی حنیف طاهری، کربلایی محسن فتاحیان، کربلایی حسن کرمی و کربلایی حسین فروغی برگزار شد.
در ادامۀ خبر متن سخنان حجت الاسلام ریاضت را می خوانید:
یکی از صفات جمالیه حضرت حق صفت کریم است. در قرآن خدا به صفت کریم نام برده شده است. در دعای کمیل و جوشن کبیر این نام را داریم. خداوند لطف فرموده که این صفت خود را بر روی برخی چیز ها قرار داده است: قران کریم، رمضان الکریم، در دعای افتتاح می گوییم: "اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ ." «خدايا به سوى تو مشتاقيم براى يافتن دولت كريمه اى كه اسلام و اهلش را به آن عزيز گردانى، و نفاق و اهلش را به وسيله آن خوار سازى، ما را در آن دولت از دعوت كنندگان به سوى طاعتت و رهبران به سوى راهت قرار دهى و كرامت دنيا و آخرت را از بركت آن روزي مان فرمايى.» خداوند به دولت امام زمان سلام‌الله‌علیها و حاضران در دولت رزق کرامت داده است.
تجلی همه صفات جمالیه وجلالیه حضرت حق در بین ائمه بزرگوار ما است. زیرا انسان کامل مظهر اتم و اکمل اسما و صفات خدا است. وقتی می گوییم امامی صفتی را دارا است به معنای این نیست که بقیه ائمه صفات را ندارند. بلکه به این معناست که هر یک از ائمه علیهم السلام با توجه به شرایط مکانی و زمانی مظهر آن صفت جمال و جلال هستند اما برخی صفات جلوۀ بیشتری داشته اند. مثلا صداقت در امام صادق علیه‌السلام جلوۀ بیشتری دارد زیرا با جعفر کذاب اشتباه نشود. فرمود: "ان فضل اولنا یلحق فضل آخرنا، و فضل آخرنا یلحق فضل اولنا" فضیلتی که اولین ما که پیغمبر صلی‌الله‌وعلیه‌و‌آله دارد همه ما داریم. در زیارت جامعه داریم ما همان تولایی که نسبت به اولین معصوم علیهم السلام داریم نسبت به آخرینشان هم داریم.
صفت کریم در امام مجتبی علیه‌السلام تجلی و بروز و ظهور بیشتری دارد. درمعصومین علیهم السلام دیگر هم این صفت هست اما امام مجتبی علیه‌السلام ملقب شده است به کریم اهل بیت علیهم السلام . در بین کریمان کریم شدن معنایی متفاوت دارد.
معادل فارسی کرامت بزرگواری و بخشندگی است. با لفظ بخشنده ذهن همه به سمت مادیات می رود. درست است امام مجتبی علیه‌السلام مضیف خانه داشت و سفره دار بود و نه تنها جواب سائلان را می دادند بلکه برخی سائل نبودند و نیاز هم نداشتند و امام به آنها کرم می کردند. در کرامت مالی حرفی نیست. شخصی نزد امام آمد و وقت رفتن امام فرمود: می خواهم به تو چیزی بدهم و اسبی را هدیه داد. حضرت شغلشان پرورش اسب بود. آن هم نه هر اسبی، اسب های با اصالت، معادل ماشین امروزه آن هم نه هر ماشینی بلکه مازاراتی امروزی به آن فرد داد.
کرامتی که اهل بیت علیهم السلام در مسیر کربلا کردند تحت الشعاء مصیبت قرار گرفته است. می دانید چرا سید ابن طاووس می گوید: اگر منعم نمی کردند لهوف را به گونه ای می نوشتم که اشک شوق بریزید؟ ما زینبی داریم که در آن کوران کرامتش را از دست نداده است. نمونه هایش فراوان است مثلا شخصی نزد امام سجاد علیه‌السلام می رسد زمانی که قافله کاروان در حال گذر از 40 منزل بود و کمک مالی می طلبد و حضرت می فرماید: الان دستم بسته است ندارم و نمی توانم. می گوید: دست شما هیج وقت بسته نیست و حضرت لبخندی می زند و می فرماید: بعد از عبور قافله از زیر پای شترم بردار و برو.
یک زمانی کرامت مالی است یک زمانی رفتاری و برخوردی است. قرآن می فرماید: "و اذا مرو باللغو مروا کراما." زمانی که یک فردی با شما برخورد اشتباه و لغوی کرد اینجا معلوم می شود کریم هستید یا نه. حضرت کاری کرد که سنی ناصبی فدایی اش شد. کسی که خود به حضرت گفت: در بدو ورودم به مدینه منفور ترین نزد من بودی ولی اکنون محبوب ترین نزد من هستی. رفتار کریمانه در چند روز اینگونه اثر می گذارد.
در بحث برخورد کریمانه روایتی داریم: فردی رسید خدمت امام مجتبی علیه‌السلام. خوشحال هم بود،گفت: برایتان خبرخوبی آوردم و مغیره بد مریض شده است. حضرت فرمود: مریضی اش ساده است؟ گفت: نه آقا بد جور زمین گیر شده است ان شاالله بلند نمی شود. حضرت بلند شدند تا حاضر شوند وفرمودند برویم. پرسیدم: کجا برویم؟ عیادت مغیره؟ فرمود: دل مارا خیلی سوزانده است. نمک به زخم ما زیاد زده است، ولی همسایه است. چگونه این برخورد را هضم کنیم؟ هیچ جوابی نداریم جز این که کرامت امام حسن علیه‌السلام مثال زدنی و ویژه است.
