عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با بیان اینکه حسن در ادبیات عرب درختان پرمیوه‌ای است که از دور و نزدیک همه را جذب می‌کند، اظهار کرد: وجه تسمیه حضرت این بود که وقتی بزرگ شدند همچون درختان پرمیوه‌ای باشند که در معرض دید همه افراد جامعه هستند و افرادی از دور و نزدیک نزد ایشان بیایند و از وجودشان بهره‌مند شوند، همان طور که همه مردم از سفره کرم آن حضرت بهره‌مند شدند.
