حجت الاسلام الهی فر: به میزانی که شما پیش خدا دعا می کنید مقامتان همان است+ گزارش تصویری

روحیه طاعت و اطاعت

اینکه پیش خدا عزیز شویم به دو چیز است: یکی اینکه طاعت در وجود ما شکل می گیرد منظور همان نرم افزار است. یکی هم اطاعت است که سخت افزار است. یعنی یک موقعی در وجود شما ادب هست و یک موقعی هم هست ادب را نشان می دهی. یک موقعی سخاوت هست و آن را نشان می دهی. دو چیز متفاوت است. طاعت یک روحیه در وجودمان است که باید باشد. آن کسی که در دستگاه اهل بیت علیهم السلام می خواهد مقرب باشد باید روحیه طاعت در وجودش باشد. آهنگر خواب هم که هست آهنگر است، ملکه آهنگری در وجودش است. در مرتبه اول فعل نیست. مرحله اول این است که من در وجودم طاعت شکل می گیرد. ما در خانه هم که باشیم هیئتی هستیم.

در روحیه طاعت، دغدغه عمل زیاد در دلتان نباشد. این ها در دستگاه نیست. امام صادق علیه السلام فرمودند: من به خودم سختی می دادم و طواف می کردم و بعد نماز می خواندم. امام باقر علیه السلام مرا صدا زدند و فرمودند: پسرم چه می کنی؟ داری به خودت سخت می گیری. بعد امام باقر علیه السلام فرمودند: اگر خدا از کسی راضی شد به عمل کم او هم راضی است. ما که محبت اهل بیت علیهم السلام در دلمان است خدا از ما راضی است. رضایت مندی مهم است. لذا حضرت فرمودند: اگر دوست داشتی در کربلا می بودی جزء همان 72 نفر هستی. راضی به هر فعلی شوی آن فعل را به پایت می نویسند. ما با نیت داریم زندگی می کنیم.

پس رضایت پروردگار باعث می شود من در طاعت به سر ببرم. عمل زیاد از من نمی خواهند. الا اینکه با معصیتی آن را به هم بزنم و بگویند توبه کن. روحیه طاعت مثل نرم افزار است. خود طاعت این است که الله اکبر بگویم و نماز بخوانم. اگر کسی خوابش ببرد و قضای آن را بخواند، همان نماز را برایش می نویسند. این یک اصل است که در بندگی این را از ما می خواهند. شما در حالت بندگی چیزی که نشان می دهد طاعت شما بیشتر از بغل دستی ات است عملت نیست.

اگر دعا کردن و درخواست کردن های شما از خدا نبود خدا اصلا به شما اعتنا نمی کرد. به میزانی که شما پیش خدا دعا می کنید مقامتان همان است. در دعای کمیل ببیند چقدر اسئلک است. میزان فرق شما با دیگران میزان درخواستت است. وقتی آدم ابوالبشر ذریه خودش را دید، دید که خیلی با هم متفاوت هستند. تعجب کرد. گفت: خدایا نمی شد این طور نمی آفریدی؟ جواب آمد: بخاطر بشر بودنت این حرف را می زنی. کسی که خلق می کند دلیل را می داند. علت را خداوند این طور گفت: ای آدم ابوالبشر من تفاوت را برای سوال قرار دادم. مریض را قرار دادم که سالم را ببیند و بگوید خدایا من هم می خواهم سالم باشم.

سالم مریض را ببیند و بگوید الحمدلله که ما را سالم قرار دادی. به جای اینکه پول دار را ببینم و به خدا بگویم همین ها را به من هم بده، حسادت می کنم. می گویم: از کجا آورده است؟ چرا خدا به او داده است و به من نداده است. آن وقت به خاکی می روم. هیچ چیزی مثل حسادت ایمان را نمی سوزاند. چون قضا و قدر خدا را زیر سوال می برد. خدا دستش باز است. ای کسی که استخوان های خرد شده را دوباره سر جایش می آوری. به خدا بگو هر چه از من گرفتی به من پس بده.

بعد از نماز به سجده برو و به امام زمان عجل الله تعالی فرجه گلایه کن. اربابی مثل شما باشد و من این طور باشم. موسی علیه السلام به خدا گفت: برای تو بد است من وضعم بد باشد و فرعون هر روز بهتر از دیروز شود. ما می خواهیم همه چیز را با نقشه حل کنیم. با دعا باید پیش برویم.

آقای شوشتری در منطقه خودشان راه می رفتند و آیت الکرسی می خواندند و یک بمب را صدام به آنجا نینداخت. امر پروردگار را باید حسابش را داشته باشیم.

این حالت دعا اثبات بندگی شما است. درست است حاجتت را می خواهی ولی توحید شما است. قبل از اینکه مشکلات مانند کوهی شوند باید دعا کنی.

همه چیز را از خدا بخواه. صفا را از خدا بخواه. می خواهی به زیارت حضرت عبدالعظیم علیه السلام بروی از خدا صفا بخواه. امیرالمومنین علیه السلام به یمن رفته بودند برای تبلیغ اسلام، رسول خدا صلی الله علیه و آله به ایشان فرموده بودند قبل از اینکه وارد شوی این دعا را بخوان: هر چه درخت و انسان و ... است به برکت آن ها به من خیر برسان. همه اش باید گریه و التماس داشته باشی. خبری نیست. خدا قضای حتمی اش را با دعا عوض می کند. وقتی کسی مثل امام حسین علیه السلام و فاطمه زهرا سلام الله علیها داری باید دعا کنی.

دعا کن، صدقه بده و بگو برایت دعا کنند. مقام معظم رهبری می فرمودند: ما دعایهایمان را ایام فاطمیه می کنیم. دنیا جوری نیست که شما از آن خلاصی داشته باشید ولی با دعا می توانید. در دوران فتنه آقا به دانشگاه رفتند و در نماز جمعه استغاثه کردند. آن ها مثل کوه یخی آب شدند. یک مشت منافق پلشت به بالای پشت بام ها می رفتند و الله اکبر می گفتند. بعضی از آن ها تا آن موقع الله اکبر نگفته بودند. خدا آن بلا را برداشت. قدر خودتان را بدانید و خودتان را ارزان نفروشید.

/1102101304