هم به بت خانه می رویم و هم به مسجد!
گمان می کنم هر کس همین یک کلمه را رعایت کند، کارش تمام است؛ ولی ما این که به این مطلب علم داریم، برخلاف آن عمل می کنیم.
وارث : «وَ مَا یُؤْمِنُ أَکْثَرُهُم بِاللّه إِلاَّ وَ هُم مُّشْرِکُونَ » بیشتر آنان ایمان نمی آورند مگر این که مشرک اند. (سوره ی یوسف، آیه ی 106) هم به بت خانه می رویم و هم به مسجد.
باید ملتفت باشیم که به غیر خدا توجّه نکنیم و حرف های ما حسابی باشد. گمان می کنم هر کس همین یک کلمه را رعایت کند، کارش تمام است؛ ولی ما این که به این مطلب علم داریم، برخلاف آن عمل می کنیم. انسان باید ملتفت باشد که در هر حال و هر جا و با هر کس، سر و کارش با ذات واحد اَحَد عالم مطّلع، جامع صفات خیر، جالب خیرات و دافع شرور و مضرّات، صاحبِ صفات جمال و جلال و مستجمعِ همه ی کمالات است، و خدا را در همه ی احوال، اَمْکِنه و اَزْمِنه حاضر، و بر خود و کارهای خود ناظر ببیند، و بداند که خداوند نسبت به تمام امور، حتّی نسبت به آن چه در دلش و در خیالش می گذرد، مطّلع است، و همه چیز نزد او واضح و آشکار و حاضر است:
«یَری أَثَرَ النَّمْلَةِ فِی الصَّفا، وَ یَسْمَعُ وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَواءِ.»ردّ پای مورچه در سنگ بسیار سخت را می بیند، و صدای پرکشیدن پرنده را در هوا می شنود. اگر انسان به همین یک مطلب همواره توجّه داشته باشد، از دیگران مستغنی است. اهل جهنّم آتش خود را از همین جا با خود می برند!
هر کس که فردا به جهنّم می رود و می سوزد و به عذاب آن گرفتار می شود، در حقیقت اسباب سوختن و جهنّم و وسایل عذاب را به وسیله ی اعمالی که انجام داده از این جا با خود می برد؛ چنان که می فرماید: «إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ»(سوره ی طور، آیه ی 16؛ سوره ی تحریم، آیه ی 7) تنها به آن چه انجام می دادید پاداش داده می شوید.
فردا، جزای عمل، همان عمل است که این جا کرده ایم. هیدجی دیوانی دارد که اشعارش نوعا مضامین عالی دارد، در یکی از اشعار ترکی خود که خیلی مضمون عالی دارد، می گوید: اهل جهنّم آتش خود را از همین جا با خود می برند.
/1102101305
باید ملتفت باشیم که به غیر خدا توجّه نکنیم و حرف های ما حسابی باشد. گمان می کنم هر کس همین یک کلمه را رعایت کند، کارش تمام است؛ ولی ما این که به این مطلب علم داریم، برخلاف آن عمل می کنیم. انسان باید ملتفت باشد که در هر حال و هر جا و با هر کس، سر و کارش با ذات واحد اَحَد عالم مطّلع، جامع صفات خیر، جالب خیرات و دافع شرور و مضرّات، صاحبِ صفات جمال و جلال و مستجمعِ همه ی کمالات است، و خدا را در همه ی احوال، اَمْکِنه و اَزْمِنه حاضر، و بر خود و کارهای خود ناظر ببیند، و بداند که خداوند نسبت به تمام امور، حتّی نسبت به آن چه در دلش و در خیالش می گذرد، مطّلع است، و همه چیز نزد او واضح و آشکار و حاضر است:
«یَری أَثَرَ النَّمْلَةِ فِی الصَّفا، وَ یَسْمَعُ وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَواءِ.»ردّ پای مورچه در سنگ بسیار سخت را می بیند، و صدای پرکشیدن پرنده را در هوا می شنود. اگر انسان به همین یک مطلب همواره توجّه داشته باشد، از دیگران مستغنی است. اهل جهنّم آتش خود را از همین جا با خود می برند!
هر کس که فردا به جهنّم می رود و می سوزد و به عذاب آن گرفتار می شود، در حقیقت اسباب سوختن و جهنّم و وسایل عذاب را به وسیله ی اعمالی که انجام داده از این جا با خود می برد؛ چنان که می فرماید: «إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ»(سوره ی طور، آیه ی 16؛ سوره ی تحریم، آیه ی 7) تنها به آن چه انجام می دادید پاداش داده می شوید.
فردا، جزای عمل، همان عمل است که این جا کرده ایم. هیدجی دیوانی دارد که اشعارش نوعا مضامین عالی دارد، در یکی از اشعار ترکی خود که خیلی مضمون عالی دارد، می گوید: اهل جهنّم آتش خود را از همین جا با خود می برند.
/1102101305