هفتم صفر شهادت امام حسن مجتبی(ع)؛ «غربتی فراگیر»
هفتم ماه صفر بنابر صحیح ترین روایت شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام) است. چندسالی است که فضای معنوی ام القرای شیعه و اسلام در هفتم ماه صفر دچار تناقض و تضاد گردیده است. فضلاء و علماء و آیات عظام در شهر مقدس قم بنابر تعظیم شعائر به سیره مراجع و علمای سلف ذر این روز به مناسبت شهادت امام دوم شیعیان حضرت امام حسن مجتبی(علیه السلام) اقامه عزا می کنند و مراکز شیعی در سراسر جهان بالاخص نجف اشرف این روز را نیز با برپایی مراسم سوگواری بزرگ می شمارند. اما در فضای رسانه های دیداری و شنیداری رسمی این روز را به روایت ضعیف ولادت امام کاظم(علیه السلام) به جشن و سرور می پردازند.
آنچه در این برهه حساس که چشم جهان اسلام و بخصوص تشیع به ایران اسلامی دوخته شده است،ضروری است که متولیان امور فرهنگی در این خصوص اقدامی عاجل نمایند و با رایزنی و همفکری با مراجع و علما محبین و شیعیان که در این ایام حزن و اندوه آل الله(علیهم صلوات الله) در غم و سوگ بسر می برند را از تضاد و دوگانگی بیرون آورند.این مهم کار بسیار سختی نیست با عنایت به روایت حضرت رضا(علیه السلام) که فرمودند: لبخند را در این ایام کسی بر لبان پدرم امام کاظم(علیه السلام) نمی دید، تکلیف همه دوستداران ائمه(ع) در این روز مشخص است. گرچه بعضی ها با تمام نصایح بزرگان در این خصوص در سالهای گذشته آن را نپسندند و نسبت به آن بی تفاوت باشند.
بزرگداشت هرچه باشکوه تر شهادت امام حسن مجتبی(علیه السلام) در این روز از غربت روز افزون بقیع خواهد کاست.
انشاءالله
والسلام علی من اتبع الهدی