حاج منصور ارضی: خداوند ما را زیر پوشش آبروی امام حسین علیه السلام قرار می‌دهد
خداوند چون ما را زیر پوشش آبروی امام حسین علیه السلام قرار می‌دهد اصلاً نشان نمی‌دهد که خودمان آبرویی نداشتیم، منتهی اگر بیاییم!
وارث: مراسم قرائت دعای کمیل پنجشنبه شب، مورخ هشت مرداد نود و پنج با نوای حاج منصور ارضی در حرم حضرت عبدالعظیم علیه السلام برگزار شد.
در ادامه خبر متن سخنان حاج منصور ارضی را می خوانید:
در ادامه خبر متن سخنان حاج منصور ارضی را می خوانید:
اَعُوذُ بِاللّهِ منَ الشّیطانِ الرَّجیم بِسْمِ ٱللّهِ ٱلرَّحْمنِ ٱلرَّحِیمِ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ بِجَمیعِ مَحامِدِهِ کُلِّهَا عَلی جَمیعِ نِعَمِهِ کُلِّها
خداوند ما را زیر پوشش آبروی امام حسین علیه السلام قرار می‌دهد.
بررسی داخلی در هر سازمان و ساختمان و تشکیلاتی مربوط به مدیر داخلی می‌شود. اگر کسی ببیند داخل ساختاری به هم ریخته است معلوم می‌شود سوء مدیریت وجود دارد. مناجات شاکین در مورد سوء مدیریت درون افراد است . انسان یک مدیریت سوئی دارد که با خدا در میان می‌گذارد. نکته‌ی دیگر که باید توجه داشته باشیم این است که وقتی "جعل" را به دست خدا قرار دهیم جعل زیبایی می‌شود. مثلاً حتی آبروداری هم می‌خواهی کنی تو آبروداری کن "اَللّهُمَّ اجْعَلْنی عِنْدَکَ وَجیهاً " یعنی در زیر پوشش شما آبرو داشته باشیم. خداوند چون ما را زیر پوشش آبروی امام حسین علیه السلام قرار می‌دهد اصلاً نشان نمی‌دهد که خودمان آبرویی نداشتیم، منتهی اگر بیاییم! در این دعا به جایی می‌رسیم که می‌گوییم چون "جعل" در دست خودم گرفتم خود را نابود کردم.
گناهانم من را در معرض خشم تو قرار داده است.
گناهانم من را در معرض خشم تو قرار داده است.
در عبارت "لِسَخَطِکَ مُتَعَرِّضَةً " می‌گویی گناهانم من را در معرض خشم تو قرار داده، این درگیری با خداوند است، یعنی من هستم تو هم هستی! اول کسی که این قیاس را انجام داد شیطان بود. یک وقت هایی من و تو هم اینکار را می‌کنیم منتهی، چون اینجا با مناجات می‌گوییم و از لسان معصوم بیان می‌داریم نکوهش نمی‌شویم ولی شیطان و اولیاء او این مطلب را با جرأت گفتند و با خدا برخورد کردند، خداوند هم آنچه از بلا بود بر سر آنها آورد. خدایا من با سخط تو در افتادم این ساده‌ترین شکل مطلب است، "تَسْلُکُ بِی مَسَالِکَ الْمَهَالِکِ" (نفسى که مرا به راه هلاکت مى کشاند) دیدید یک نفر برای خودش یک سلکی درست می‌کند و این سلک به شکلی است که سالم باشد ولی عده ای یک چیزی از خودشان کنار آنچه آموخته اند قرار می‌دهند مثلاً نماز را یاد گرفتند ولی از خودشان یک چیزی به آن اضافه می‌کنند، یا مثل عرض صلوات‌های ما، می‌گویند شیعه اگر عرض صلوات دارد آخرش را به "عجل فرجهم" ختم کند، آن وقت یک نفر آخرش را با یا علی و یا فاطمه الزهرا علیهما السلام تمام می‌کند نمی‌شود با او برخورد کرد اما بر چه مبنایی این گونه می‌گویی؟ می‌بینی این فرد از نظر لباس ظاهری نیز میزان نیست و از عرف و شرع خارج است. دقت کنید الآن جوانان فقط می‌خواهند متمایز باشند در نتیجه آرامش خود را از دست می‌دهند.
بندگی در نهاد و گِل انسان است، اگر در راه خدا بندگی را خرج نکنیم در راه غیرخدا خرج می‌شود.
واقعاً سلکی که من به دنبال این نفس قرار دادم " تَسْلُکُ بِی مَسَالِکَ الْمَهَالِکِ " من را به نابودی کشانده، این خیلی حرف است که انسان خود را پیدا کند بفهمد به جایی رسیده که نابود شده و تازه به در خانه خداوند رسیده، چون ممکن است کسی بگوید من که حالا آمده ام جسمم نابود نشده، اما از نظر اعتقادی متوجه نشده که از درون خالی شده و به دنبال شیطان می‌دود. همه حکایت شیخ انصاری بزرگ را شنیده اید که یک عده به دنبال شیطان می‌دویدند، عده ای را شیطان به دنبال خود با ریسمان‌های مختلفی می‌کشید و یک ریسمان بسیار زخیم بود که پاره شده بود سوال شد این ریسمان از آن کیست؟ شیطان گفت از آن شیخ انصاری که قصد داشته با وسوسه استفاده از اموال تحت اختیارش شکم خود و خانواده خود را سیر کند و بعد هم آن را جایگزین کند، ولی این کار را انجام نداده.
واقعاً "عبداً" یک ارزش است البته اگر خرج خدا شود. ما اگر در راه خدا بندگی را خرج نکنیم در راه غیرخدا خرج می‌شود. بندگی در نهاد و گِل انسان است، اگر خرج خدا کنی زرنگی است والا یا خرج نفست می‌شود و یا شیطان. اباعبدالله الحسین علیه السلام می‌فرمایند "اِنَّ النّاسَ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلى اَلْسِنَتِهِمْ یَحوطونَهُ ما دَرَّتْ مَعائِشُهُمْ فَاِذا مُحِّصوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیّانونَ" به راستى که مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبان آنهاست، تا جایى که دین وسیله زندگى آنهاست، دین دارند و چون در معرض امتحان قرار گیرند، دینداران کم مى شوند(تحف العقول، ص 245) .
آسایش به معنای رفاه زدگی غفلت پرور است.
"عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ" (زیارت وارث) در این زیارت اشاره به جایگاه اهل بیت می‌شود که ما چطور باید به ایشان توجه داشته باشیم وقتی بنده خدا نباشی از روضه هم لذت نمی‌بری صاحب روضه خود اباعبدالله است، ما می‌آییم از سفره ایشان برداشت می‌کنیم، ولی عده ای عبید الدنیا وار می‌آیند و از سفره ایشان برداشت می‌کنند. زندگی سالم در دنیا و همراه خانواده بودن و... همه از دستورات اهل بیت و خداوند است ولی همین جا معلوم می‌شود چه کسانی عبید دنیا هستند، آنجا که باید خود را به رنج بیندازد "لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ" (سوره بلد آیه 4) براستى که انسان را در رنج آفریده ایم. به همین جهت وقتی انسان در آسایش - و نه آرامش - می‌آید، دچار غفلت می‌شود. وقتی در رنج زندگی قرار گرفتی همراه بی پولی، پولداری، مریضی و سلامت تازه رشد می‌کنی و متوجه مشکلات دیگران می‌شوی و توجه اش به دعا برای جامعه جلب می‌شود، این سیری است که هر انسان باید داشته باشد آن وقت این فرد می‌تواند کم کم دلبستگی اش را از دنیا قطع کند چون با قرار گرفتن در مسیر اهل بیت می‌توان مصداق آیه 80 سوره اسراء شد "رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا"
قرار گرفتن در این مسیر بسیار سخت است نمونه افرادی که وارد این مسیر می‌شوند همین طلاب هستند که کاری سخت در پیش می‌گیرند یعنی قبل از انقلاب حرف و متلک می‌شنیدند بعد از انقلاب هم حرف و متلک می‌شنوند ، این‌ها در رنج صبر می‌کنند و مردم را ارشاد و با احکام خداوند آشنا می‌سازند ، اینگونه با رنج زندگی می‌کنند تا وقتی که بروند و به محبوب خود برسند، اگر می‌خواهی در مسیر آدم شدن حرکت کنی باید سختی بکشی.
" تَجْعَلُنِی عِنْدَکَ أَهْوَنَ هَالِکٍ؛کَثِیرَةَ الْعِلَلِ ،طَوِیلَةَ الْأَمَلِ"
هستى ام را نزد تو از پست‌ترین تباه شدگان قرار مى دهد؛ بیماری هایش بسیار، آرزویش دراز است، آنچه برایم می‌ماند مریضی و یک مشت آرزوی زیاد و بی پایان است اگر از مردم سوال شود می‌خواهی چه کاری انجام بدهی، بزرگ و کوچک از شغل و مشغله می‌گویند ولی کسی از آدم شدن و انسان شدن حرفی نمی‌زند.
منبع: قدیم الاحسان
/1102101305
منبع: قدیم الاحسان
/1102101305