عرفه؛ فرصتی برای تشبّه هرچه بیشتر به سیره عملی امام حسین (ع)

حجت‎الاسلام ابوالقاسمی در پاسخ به این سوال که چرا در احادیث به زیارت کربلا در روز عرفه بسیار تأکید شده است، گفت: هفتاد و دو نفر در کربلا نفر پیدا شدند که صفات امام زمانشان را در خود جای دادند و به او تشبه پیدا کردند، امیرالمؤمنین (ع) می‎‏فرماید: «الاصدقاء نفس واحده فی جسود متفرقه»، بر اساس این حدیث، هفتاد و دو نفر با امام حسین (ع) در کربلا یکی شدند، گرچه جسمشان متفاوت بود، در واقع هفتاد و دو حسین پیدا شد. بنابراین دلیل اینکه در چنین روزی توجهات به سمت کربلا جلب می‌شود، به دلیل صحبت از معارف است، معارفی که آن هفتاد و دو نفر به آن دست یافتند.

این پژوهشگر حوزۀ قرآن و عترت با بیان این مطلب که دعای عرفه برای یک حاجی امری واجب نیست، خاطرنشان کرد: دعای عرفه یک عمل مستحب است که در صحرای عرفات از باب عشق و حب به امام حسین (ع) می‌خوانیم، دعای عرفه کلامی در شأن و جایگاه امام حسین (ع) است، ممکن است کسی از باب تشبه به امام (ع) این دعا را نخواند و آنچنان اثری هم برای او نداشته باشد، وظیفه ما در این روز پرداختن به معرفت و افزایش آن است.

حجت‏‎الاسلام ابوالقاسمی یادآور شد: اگر در روز عرفه در سرزمین عرفات یا هر جای دیگری به خدا بگوییم می‎خواهم به امام (ع) شبیه شوم، حالا چه کار کنم بهتر است، می‌فرماید: غیبت نکنید، دروغ نگویید، فکر نادرست نکنید و ...، حال بیاییم در دلمان بگوییم خدایا! من می‌خواهم برای امام زمان (ع) مفید واقع شوم، من می‎خواهم سرباز امام (ع) باشم، چه بسا اگر کسی تشبه خودش را از ظهر تا غروب به امام بیشتر کند، اثرش از خواندن دعای عرفه هم بیشتر باشد.

وی افزود: ممکن است کسی دعای عرفه را بخواند و چیزی هم از آن متوجه نشود، بنابراین در مرحلۀ نخست بیاییم تا جایی که امکان دارد در روز عرفه شباهتمان را به امام (ع) بیشتر و بیشتر کنیم، در مرحلۀ بعد نیز اگر دعای عرفه می‎خوانیم، به نیت تشبه به امام حسین (ع) بخوانیم.

/1102001307