شاید روزی هم نوبت من و شما برسد!... خدا را چه دیدی!
وارث: هیچ گاه عادت نکرده و یادم نداده اند که بیانیه بنویسم و شکایت کنم!... آنان که مرا می شناسند و قلم عشق مرا خوانده اند نیز چند یکی-دوبار که آن هم مقطعی بود، جز توصیف و وصف حال عاشق و معشوق از من نخوانده و نمی خوانند!... این بار اما از سر درد می نویسم و گلایه می کنم!... نه این که به خاطر شخص محمود کریمی دوست داشتنی باشد؛نه!... این را بهانه ای قرار دادم برای صحبتم با شما که این درد دل را به اشتراک می گذارم!...
مگر من و شما در دنیای ورزش و مخصوصاً فوتبال، به خصوص در دوره ای خاص،شاهد نبودیم که ورزشکاران گران قدر و عزیز(!) در پارتی های شبانه و مهمانی های مختلط حضور به هم رساندند و ما، بی هیچ از کنارشان به راحتی گذشتیم!...
مگر من و شما در دنیای هنر و مخصوصاً بازیگری، شاهد نبوده و نیستیم که چه ابتذالی رخ داده و در حال وقوع است! و بازیگران محترم چه رابطه های درست و غلطی را برای خود به راه انداخته اند؟!... و ما بدون توجه به این مسائل نه تنها از دوست داشتن مان به آن ها کم نمی کنیم، بلکه محبت بیشتری نیز در دل بر آنان می افزاییم!...
مگر من و شما در دنیای سیاست و مخصوصاً بزرگان این دیار، شاهد نبوده و نیستیم که چه اتفاقاتی در درون و برون رخ می دهد و سوءاستفاده های صحیح و غلط برای خود جای خوش می کنند و کسی نیست که لب بگشاید!... که چرا و چرا!...
پس چرا تا مداح و یا کسی که خود را منسوب به اهل بیت معرفی می کند یا در جامعه شناخته می شود، تا خطایی از او سر می زند، چه درست و یا نادرست، همه ی کلیک ها روی او می رود و همه ی لینک ها به او اختصاص داده می شود!... مگر نه این که او انسان و واجب الخطا!... مگر نه این که او صرفاً جهت خدمت در آستان آسمانی حضرات آل الله به آنان منسوب شده و حق دارد خطا کند!...
این نوشته نمی خواهد قضاوتی درباره ی شخص محمود کریمی بکند!... می خواهد بگوید شهرت؛ آفت دارد!... مگر نه این که چند وقت پیش همین شهرت به دست فرزاد جمشیدی عزیز کار داد و او را از صحنه ی تلویزیون پاک کرد؟!...
مگر نه این که بسیار افراد معروف و چهره های محبوب را از ما گرفت و دیگر نه یادی از آنان در میان است و نه نانی!... پس این خاصیت برای همه ی دوره ها و زمان ها بوده است و ما فقط یک کار می کنیم و باید این را انجام دهیم!... راه و صراط مستقیمی که اهل بیت به ما نشان داده اند را می رویم و توکل مان را بر خدا می کنیم!... نه قضاوت را در دل راه می دهیم و یک کلام را چهل کلام می کنیم!...
شاید روزی هم نوبت من و شما برسد!... خدا را چه دیدی!...