چرا مسئله برائت و تقرب در زیارت عاشورا تکرار می‌شود؟
وارث: در ادامه شرح زیارت عاشورا از کتاب «زیارت عاشورا اتحادی روحانی با امام حسین(ع)» به فرازهایی می‌رسیم که محبت به خاندان اهل بیت(ع) دریچه تقرب به حق است:
«برِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیكُمْ مِنْهُمْ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَیكُمْ بِمُوَالاتِكُمْ وَ مُوَالاةِ وَلِیكُمْ»
ای اباعبدالله! من با دوری از فرهنگی که ظلم به شما را روا داشت، به سوی خدا و به سوی شما خاندان نظر می‌کنم و با مودّت و محبّت به شما و دوستان شما قرب الهی را می‌جویم. یعنی شما دریچه‌های ارتباط با حق هستید.
ملاحظه کنید چرا مسئله برائت و تقرب را همچنان تکرار می‌کنید؟ چون روح انسان با تکرارِ نظر به ابعاد شخصیت امامان معصوم، قلب خود را به سوی آن حقایق معنوی سوق می‌دهد و از آن طریق صعود می‌کند. تکرارِ نظر در مسایل معنوی موجب استحکام و تجلی هر چه بیشتر آن حقایق در روح فرد می‌شود.
به همین جهت می‌فرمایند: زیارت عاشورا را زیاد تکرار کنید. چون آن زیارت در بردارنده معارفی است که روح به آن‌ها نیاز دارد و در واقع غذای جان است و مایه رشد آن.
می‌گویی: «بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیكُمْ مِنْهُمْ»؛ با تنفّر از جبهه ستم که ظلم بر شما کردند، ای اباعبدالله جهت روحم را از آن‌ها به سوی شما برمی‌گردانم و خود را از اردوگاه جریان‌های ضد قدسی به کلی جدا می‌کنم تا در دام آن‌ها نیفتم.
«وَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَیكُمْ بِمُوَالاتِكُمْ وَ مُوَالاةِ وَلِیكُمْ»؛و به سوی خدا نزدیک می‌شوم و سپس با توجّه دادنِ جانم به سوی شما آن هم توجهی همراه با محبت، زندگی می‌کنم و از طریق آن «برائت» و این «مودّت» زندگی خود را متعادل می‌نمایم.
در این فراز تلاش می‌کنیم تا اتحادی روحانی با حضرت ایجاد کنیم و در راستای نزدیکی هر چه بیشتر به امام باید مرز خود را به دقیق‌ترین شکل از دشمنان آن‌ها به هر شکل و در هر جبهه که باشند جدا کنیم و اظهار می‌داریم:
«وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَ النَّاصِبِینَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَشْیاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ»
تقرب می‌جویم به سوی خدا با دوری از دشمنان شما و آن‌هایی که جنگ با شما را برپا کردند و با دوری از اطرافیان و پیروان آن‌ها. تا روح و قلب انسان نسبت به دشمنان فرهنگ اهل البیت دوری نجوید، نور ولایتِ خاندان عصمت و طهارت به جان او نمی‌نشیند.
اساساً شرط سلوک که قرار گرفتن در زیر پرتو نور ولایت امامان معصوم است با برائت از حجاب‌هایی محقق می‌شود که مانع ظهور نور آن‌ها است. لذا می‌گویی: من از طریق برائت از دشمنان شما و برائت از آن‌هایی که پایه‌های مبارزه و دشمنی با شما را ریختند، و با برائت از پیروان و دنباله‌روهای آن‌ها، به خدا و شما تقّرب می‌جویم.