سرودۀ حاج مرتضی طاهری برای شهدای آتش نشان
چون که به مهمانی معبود رفت
رقص کنان در وسط دود رفت
پای به خاموشی آتش نهاد
شعله به دلهای مشوش نهاد
شعله چنان سرکش وبیتاب شد
شعله نشان دردل آن آب شد
آه چه عشقی است در آتش نشان
کز خود او هیچ نماند نشان
عاشقی و سوختن و ساختن
بردل بی رحم شرر تاختن
تابرهاندزشرر خسته ای
خسته بر طائفه دلبسته ای
خود زهمه طائفه اش دل گسست
رفت و در آن شعله سرکش نشست
آتش بی رحم پی انتقام
سوخت زپاتا به سر او تمام
هیچ نمانده‌است از او غیر نام
معنی عشق است همین والسلام