آیت الله قرهی: گناه زیاد عقل را زایل می کند

وارث: مراسم شب دوازدهم ماه مبارک رمضان با سخنرانی آیت الله روح الله قرهی و مداحی حاج محسن حیدر زاده در مهدیه قائم المنتظر(عج) برگزار شد.

در ادامه متن سخنرانی آیت الله روح الله قرهی را می خوانید:

همه چیز در بستر رحمت الهی است

فَإِنْ عَفَوْتَ [غَفَرْتَ] فَخَیْرُ رَاحِمٍ وَاِنْ عَذَّبْتَ فَغَيرُ ظالِم حُجَّتي¹؛ خدا به تحقیق بهترین رحم کنندگان است. همه چیز در بستر رحمت الهی است. عفو و بخشش چیست؟ اگر پروردگار عالم عفو نکند ظلم نکرده پس چرا عفو می کند؟ اولا خدا راحم است و رحمت در ذات احدیت وجود دارد. آیت الله شاه آبادی در کتاب رشحات البحار می فرماید: اسماء و صفات خدا در ذات خدا هست، ذات خدا هم در این اسما و صفات خدا خلق شده.

پروردگار عالم یک صفت درخشان دارد که همه ی اسما و صفات بر اساس اوست و آن صفت رحمت است. بواسطه ی همین رحمت اوست که تمام سوره های قرآن با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز شده است جز سوره برائت که عرض کردیم نام توبه زیاد صحیح نیست چون توبه همراه رحمت است و اگر چنین بود بسم الله در ابتدای آن می آمد.

حکمت بسم الله الرحمن الرحیم در ابتدای سُور قرآنی

در مباحث تدبری وقتی به قرآن نگاه میکنیم می بینم عمده مطالب سوره مباحث علم و حکمت است و پروردگار عالم می توانست سوره را اینطور شروع کند: بسم الله العلی الحکیم، یا در بعضی جاها از باب عظمت و قدرت خدا باید می شد: بسم الله العلی العظیم و در بعضی سور همان بسم الله الرحمن الرحیم. اما پروردگار عالم مُصّر است که در تمام سُورش به جز سوره برائت بسم الله الرحمن الرحیم بیاورد، حتی میتوانست در سوره برائت بفرماید: بسم الله القاسم الجبارین، اما می فرماید: حال که با نام من شروع کردی رحمن و رحیمیت می آید چون همه چیز رحمت مرا گرفته است، اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ²؛ هر شی ای را می بینید در رحمت خدا قرار گرفته است در بعضی موارد رحمت خدا معلوم و ملموس است مثل همین ماه مبارک رمضان. نمونه ی دیگرش این است که چه زمانی این موقع از شب ما بیدار بوده ایم و مناجات می کردیم؟

قو علی خدمتک جوارحی³؛ اینکه اعضای من قوی شود ودر راه آرمانها تو قرار بگیرد، هدف گذاری در ورزش هم باید همین باشد و اگر مدال هم آوردی مدال الهی می شود. اگر نیت انسان درست شود و شما در مسابقات جهانی مدال بیاورید مدالتان الهی خواهد شد.

هر چیزی یک وقتی دارد مثل جنگ مثلا در زمان جنگ خشک مقدس بازی میکنند و به جنگ نمی روند تا نماز بخوانند، ما صلاة حربیه داریم یعنی به وضو و تیمم نمیرسی، حتی نمیتوانی بایستی باید همینطور بخوانی و حرکت کنی، حتی رعایت قبله هم نیاز ندارد از بس نماز مهم است! یا مثلا اگر کسی جدی مریض باشد روزه گرفتنش حرام است. ما با اصل ورزش مخالف نیستیم اما می فرماید غفلت نکنید.

خدا بهترین رحم کنندگان است

همین که این شبها دور هم جمع می شویم از رحمت خداست وخدا عنایت می کند. خدا رحم میکند چون بهترین رحم کننده است، فَإِنْ عَفَوْتَ [غَفَرْتَ ] فَخَیْرُ رَاحِمٍ وَاِنْ عَذَّبْتَ فَغَيرُ ظالِم حُجَّتي؛ و اکر عذابم کنی ظالم نیستی. مثلا شخصی سیگار می کشد و ریه هایش خراب شده و دکتر هم نمی تواند برایش کاری کند، نمی تواند بگوید دکتر تو ظلم کردی، بلکه مقصر خودش بوده و به خودش ظلم کرده. لذا بیان می کند اگر فرض هم کنیم که تو عذابم میکنی، تو ظلم نکردی بلکه اثر عمل خودم است.

اگر بنا بود خدای متعال به عدل خودش رفتار کند ما به خاطر گناهانمان نمی توانستیم در این مجلس بنشینیم. با اینکه حجت های خدا بر ما تمام شده اما باز هم خدا ما را می بخشد، حتی اگر چندمین بار گناه انجام داده باشیم. اگر دیگران در حق ما اینطور رفتار کنند، ظلم کنند و حق ما را زیر پا بگذارند دیگر او نخواهیم بخشید حتی اگر بار سوم هم باشد. اما ما در محضر خداوند ذوالجلال و الاکرام هستیم که هر چقدر گناه کردیم او ما را عفو کرد چون او فخیر راحمٍ است.

تعلق اعضا و جوارح به خدای متعال

بعضی ها اصلا یک عمر درب خانه ی خدا نیامده اند، تمام عمرش را جوانی کرده و 50 سال یا بیشتر مشغول گناه بوده و تازه یادش می افتد پیر شده و قدرت عبادت ندارد و تمام عمرش به جای اینکه در طاعت پروردگار عالم باشد در گناه بوده، چرا میگوییم طاعت خدا؟ چون تمام اعضا و جوارح ما برای خدا بوده چه کسی جرات دارد بگوید من خودم خلق کردم؟ بلکه متعلق به خداست ودر راه خودش هم باید خرج کند، اینکه انسان اعضا و جوارح را در مجالس گناه خرج کرده و حال که از کار افتاده آن را درب خانه پروردگار عالم آورده اما بار هم خدا او را می بخشد چون خداوند فخیر راحمٍ است.

برحسب روایات اینکه انسان بعد از عمری می گوید الهی العفو ودرخواست بخشش می کند خداوند به جای اینکه بگوید یک عمر کجا بودی و چرا تا الان نیامدی! به ملائکش می فرماید: دیدید بنده ی من برگشت! با اینکه اگر خدا عذاب می کرد ظلم نکرده بود چون مستحق عذاب بودم و اعضا و جوارح را جایی بردم که نباید می بردم و بعد هم خدا حجت هایش را بر من تمام کرد و در عین حال ستاریت خود را برای بنده ها قرار داد و روی گناهان پرده انداخت.

زایل شدن عقل بوسیله گناه

گناه زیاد عقل را زایل می کند لذا گنه کار چون عقلش زایل شده خودش پرده دری می کند و لذا پروردگار عالم برای اینکه جلوی این پرده دری ما را بگیرد به لسان پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: اقرار به گناه خودش گناه محسوب می شود. چون بعضی ها آبروی خودشان را نزد دیگران با اقرار به گناه می برند در حالی که خدا روی گناهش پرده انداخته و خدا ستارالعیوب است.

یک معنای لایکمن الفرار من حکومتک⁴ این هست که هر جایی باشم تحت ظل و سایه ی تو هستم، با اینکه فکر می کند در حال فرار است، خدا سایه ی حکومتش را بر سر انسان می اندازد تا اعمال زشت او دیده نشود و تا وقتی در سایه ی حکومت خدا باشد در امان است.

پی نوشت:

1- دعای ابوحمزه ثمالی

2-3-4- دعای کمیل