اگر در بین امامان و پیامبران فقط اباعبدالله علیه السلام را بشناسیم کل انبیا و ائمه علیهم السلام را شناخته ایم. شناخت اباعبدالله علیه السلام یعنی شناخت همه انبیا، شناخت نبوت، شناخت پروردگار.

اگر امام صادق علیه السلام نبودند هیچ فقیهی برای فقاهت حرفی نداشت. اگر امام صادق علیه السلام نبودند هیچ عارفی برای عرفان سخنی نداشت. اگر امام صادق علیه السلام نبودند هیچ تفسیر و هیچ مفسری برای تفسیر قرآن برای رمزگشایی از علوم قرآنی هیچ بهره ای نداشت.

ائمه ی ما یک رسالت مشترک در شخص شخیص وجودی شان داشتند و آن حفاظت از مکتب و بیان معارف بود لذا امام رضا علیه السلام در تعریف امامت می فرماید: امام حافظ شریعت است؛ آنها نگهبانی از شریعت کرده اند و نقطه کمالش بذل جانشان بود به تعبیر آن حریث شریف تک تک آنها مقتول یا مسموم شدند.

یکی از شاگردان امام صادق علیه السلام ابوحنیفه است که فقه جدید آورد، نام فقه ایشان "فقه رأی" است یعنی صاحب فتوا رای میدهد؛ مراجع ما هیچ کدام رأی نمی دهند بلکه هر چه بگویند مستند و با سند است. امام صادق علیه السلام با فقه رأی جنگیده است.

امام صادق علیه السلام تمام اقسام صداقت را داشتند . و از این جهت که معارف شیعه اکثرا از امام صادق علیه السلام است. در تفسیر در حدیث در فقه و کلام. در همان سالها امام معارفی را بین شاگردانش پخش کردند که شصت، هفتاد درصد معارف شیعه از امام صادق علیه السلام است. در آن زمان از جاهای مختلف جهان امام چهار هزار شاگرد داشتند که تعالیم اسلام را به آنها آموزش می دادند.

شیخ صدوق از امام صادق علیه السلام جمله ای را نقل کرده اند که می فرماید: هر کسی که دوست دارد خداوند سختی های جان دادن را بر او آسان کند به پدر و مادرش نیکی کند. اگر کسی چنین باشد خدا سختی های جان دادن را بر او آسان می کند؛ خیلی ارزش دارد انسان نسبت به والدینش نیکوکار باشد.

درباره حجاب باید کار فرهنگی می کردیم نه کار سرهنگی؛ کار سرهنگی جواب نمیدهد و برای جاهای خیلی خاص است. قرآن می فرماید: اول فرهنگ، دوم فرهنگ، سوم فرهنگ و ... در آخر اگر نشد باید با شمشیر سراغشان بروی که آن هم برای جاهای خاص است.

هرچه حظ و بهره ی بیشتری از نماز ببریم میزان تر می شویم. اگر روحیه ی بندگی ات مشکل داشته باشد هر چه کار خیر هم انجام دهی برفناست، باید کار خیر اثر هم داشته باشد، امام صادق علیه السلام در بستر شهادت غصه ی سبک شمردن نماز را می خورند یعنی این قدر اهمیت دارد.

بعد از اضمحلال حکومت بنی امیه، بنی العباس می خواستند از اهرم های مذهبی و وزنه های سیاسی استفاده کنند. یکی از حربه های بنی العباس بر علیه بنی امیه تحریک علویان بود و این تحریک میسور نبود مگر اینکه سرشاخه های علویون را با خود همراه کنند.

بعد هم آقایان این را خیلی تکرار کردند که باید حوزه ی انقلابی داشته باشیم، مردم باید انقلابی باشند، خود آقا هم انقلابی را تفسیر و تعریف نمودند. آنچه در تهران مشاهده می شود این است که افرادی که امر به دوش دارند افرادی هستند که صبغه انقلابی دارند و به انقلاب علاقه مند هستند، همدیگر را پیدا و تقویت کنیم و نقاط ضعف و قوت گفته شود، بحث انقلابی گری تقویت شود.

قرآن از خُلق پیامبر صلی الله علیه وآله بسیار تعریف می کند و می فرماید: وَ اِنَّکَ لَعَلَی‌ٰ خُلُقٍ عَظیم؛ خُلق حضرت چه بوده؟ یک سوم آن گذشت بوده است؛ بعد از این همه مطالعه تا به حال ندیده ام که پیغمبری همسرش را طلاق دهد در حالی که بعضی از آنها سربه راه هم نبودند.

بعضی ها بر نمی تابند قدرت و معنویت کنار هم بیاید و می گویند معنویت خراب می شود! بگذارید معنویت پاک بماند! اصلا برای اینکه معنویت پاک بماند باید در عرصه قدرت امتحانش را پس بدهد. اینکه انسان از سر بی عرضگی گناه نکند فایده ندارد باید به شخص قدرت داد تا معنویتش را نشان دهد. معنویت برای اینکه پاک بماند باید در عرصه مدیریت امتحان شود. اگر معنویت در عرصه قدرت امتحان نشود صداقت و عمرش معلوم نمی شود.

افرادی که اهل عُجب هستند هیچ موقع گردنشان در خانه ی خدا کج نمی شود. پیغمبر صلی الله علیه وآله می فرماید: گناه بهتر از عُجب است؛ یعنی یک کسی برود گناهی مرتکب شود بهتر از این است که گرفتار عُجب شود، عُجب انسان را زمین می زند. یعنی عُجب این قدر بد است!

این جمله را مستقیم از آیت الله العظمی مظاهری حفظه الله شنیدم که فرمود: هنوز زود است درب خانه ی اهل بیت علیهم السلام برویم باید شهدا را واسطه قرار دهیم، آنها دارای رزق خاص هستند و مقامی بس رفیع و بلند دارند.