شعر آیینی/ از شهر ساوه گریه کنان راهی قمی ...

 دریای رود رودِ عزا در تلاطمی

از شهر ساوه گریه کنان راهی قمی

تنها کسی که مانده از این کاروان تویی

تنها صدای ناله ی بعد از تهاجمی

ازبس که داغ دیده ای ازبس که غصه ای

ازبس که پیکر شهدا را تجسمی ..
 
از یاد برده ای که تو را زهر داده اند

                         از یاد برده ای که تو را نیش کژدمی ...                       

پیوسته می رسند پیاده سلام ها

آهسته از کجاوه سلامٌ علیکمی

آه ای کجاوه! باز تو آیا کجاوه ای؟

یا قایق شناورِ در سیل مردمی

تعظیم می کنند عبور تو را همه

وقتی نسیم بگذرد از دشت گندمی