شعر آیینی/ قرآن؛ خوان میان کوچه و بازار

دیوار و در، دیوار و در، دیوار و در، دیوار...

خوابیده تاریخ تشیّع در همین تکرار!

این خانۀ وحی است اما بعد پیغمبر(ص)

بسیار خواهد دید از این بی­ حرمتی، بسیار...

این در نه! قرآن است که می­سوزد و پشتش

واژه به واژه جملۀ «الجار ثم الدار»

آیه به آیه سوره ­های ناب قرآنند

اینها که دنیا می­شود بر دوششان آوار

اینها که سرهاشان به روی نیزه خواهد رفت

گلخانه خواهد شد ز پیکرهایشان شن زار

اینها که هر یک امتداد لحظه­ ای هستند

که سوخت قرآن خدا بین در و دیوار...

قرآن روی نیزه! قرآن درون تشت!

قرآن قرآن خوان میان کوچه و بازار!

آه ای شفیع روز رستاخیز لبهایت!

ما را به حال خود برای لحظه ­ای مگذار!