اخلاص باب مناجات برای انسان باز می کند

وارث: مــراسـم جـشـن مـيـلاد امام سجاد علیه السلام با سخنرانی حجت الاسلام پناهیان، مناجات خوانی حاج مهدی سماواتی  و مداحی حــاج سید مهدی میرداماد در حسینیه آیت الله حق شناس(ره) برگزار شد. 

اخلاص همان عشق است!

بعضی اعتراض می کنند، خدا چرا ما را آفریده است. بعضی اعتراض ها هم نسبت به دین داری مطرح می شود که چرا این دین داری را خداوند برای ما قرار داده است. اینکه انسان اعتراض کند به اینکه به او بگوید از جایی بلند شو و به جای دیگری برو این حق است و نامربوط نیست.

ما بدون میل و اجازه خود آفریده شده ایم و می توانیم اعتراض کنیم. بعضی این اعتراض را عنوان کرده و بعضی پنهان می کنند. این اعتراض بدی نیست. دین هم برای خیلی ها اینطور تلقی می شود که یعنی از اینجا بلند شو و آنجا بنشین و یا در این مسیر حرکت کن و به آنجا برس.

دو نوع اعتراض پدید می آید. یک اعتراض به دین که به من می گوید این کارها را انجام بده و بعد در قبال اینکار کردن به من جایزه می دهد. یک اعتراض هم نسبت به اصل خلقت وجود دارد، انسان تا به سختی برخورد می کند، می گوید خدا چرا من را آفرید؟

جواب دهی به این سوال اینگونه است که باید اعتراضش را از بین برد تا سوالش از بین برود. جواب هر دو سوال در مفهوم زیبایی است که در فارسی به آن "عشق" و در عربی به آن " اخلاص" می گویند.

اخلاص به انسان می گوید، هر آنچه میخواهی درون خودت است. عامل بالا ترین لذت ها درون خودت است. خالص که شدی بزرگترین قدرت ها در دست تو قرارا میگیرد، دعایت مستجاب می شود.

ذکر اخلاص" لااله الا الله" 

راحتی، قدرت و لذت همه با اخلاص است. اصل دین و ایمان اخلاص است، اخلاص در قلب آدمی جای دارد. اخلاص یعنی زوائد را بیرون بریز، ذکر اخلاص" لااله الا الله" است.

در آداب هیئت داری این است که اگر غریبه ای آمد و در گوشه ای نشست، او را بلند نکنید و نگویید جای دیگری بشین. ممکن است ناراحت شود.

اما خداوند این را به تو نمی گوید، خدا تو را آفریده و بالاترین قدرت را در قلب تو قرار داده است، به همان عمل کن. تلقی صحیح ما از دین نباید این باشد که خدابار و کار اضافی از ما می خواهد، قدرت های خودت را آزاد کن. سرچشمه حیات را در قلب خودت پیدا کن اگرلذت ببری، به قدرت برسی دیگر نمی گویی خدا چرا من را آفریده است.

امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند: دین از تسلیم شروع می شود و به اخلاص می رسد. پس اخلاص یکی از موضوعات نیست جایگاه خاصی دارد.

در روایت دیگری امام صادق علیه السلام می فرمایند:اسلام ظاهر را درست می کند، ایمان باطن ار درست می کند و حقیقت ایمان خلوص قلبی است.

قدرت دین داری انسان به اخلاص او بستگی دارد.

اخلاص یعنی هیچ کسی جز خدا را وارددلت نکنی، این باعث محبت به خدا می شود. حب اولیه الهی در دل همه وجود دارد، اینکه همه را بیرون کنی و فقط خدا باشد "لا اله الا الله"؛ و این محبت خدا را بالا می برد.

در روایتی داریم هر کسی عاشق چیزی شود، محبت کسی شدیدا در دلش بیفتد این مجازات خدا است برای او به خاطر این جرم که عاشق خدا نشده بوده. پس عاشق خدا نشدن جرم است.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: اگر محبت خدا در قلبی طلوع کند، آن قلب را از هر چیز دیگری باز می دارد و یاد هر چیزی غیر از خدا ظلمت است.

عاشق خدا خالص ترین مردم است برای خدا. این چیزی است که در اسلام ما به آن اخلاص می گوییم و مردم به آن عشق می گویند.

در ظرف مناجات مخلص شویم

یکی از نتایج اخلاص این است که باب مناجات برای انسان باز می شود.

خداوند به حضرت موسی(ع) فرمود: به بندگانم بگو هنگام سحر بیایند و با من مناجات کنند، هر کسی خلوت با حبیبش را دوست ندارد؟ چرا بندگان به تنهایی با من خلوت و مناجات نمی کنند؟

اخلاص رقت قلب می آورد، وقتی رقت قلب پیدا کردی دعا بخوان، چون رقت قلب خودش نشانه اخلاص است.

اگر مخلص نیستیم، در ظرف مناجات بنشینیم تا مخلص شویم، وقت سحر بیدار شویم و نجوا کنیم، حتی اگر بلند نیستیم. فقط بیدار شویم و بنشینیم. منتظر باشیم، پشت در خانه کریم بنشینیم در را باز می کند.

 حتی هیئتی ها در هنگاه سحر روضه بخوانند. منتظر نباشیم تا اول مخلص شویم بعد مناجات کنیم، در ظرف مناجات قرار بگیریم و منتظر رحمت خدا باشیم تا مخلص شویم.