چگونه در سایه عرش الهی ساکن شویم؟
امام صادق علیه السلام در روایتی فرمودند: نیکی به والدین و عدم سخن چینی، انسان را در سایه عرش الهی ساکن می کند.
عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد علیهم السلام قَالَ بَيْنَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ علی نبینا وآله و علیه السلام يُنَاجِي رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِذْ رَأَى رَجُلًا تَحْتَ ظِلِّ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ يَا رَبِّ مَنْ هَذَا الَّذِي قَدْ أَظَلَّهُ عَرْشُكَ فَقَالَ هَذَا كَانَ بَارّاً بِوَالِدَيْهِ وَ لَمْ يَمْشِ بِالنَّمِيمَةِ
امام صادق علیه السلام فرمود: حضرت موسى علی نبیّنا و آله و علیه السلام در حالی که با پروردگار عزّوجلّ راز و نیاز مىگفت، مردى را در سايه عرش خدا دید. عرض كرد: پروردگارا! اين كيست كه در سايه عرش تو است؟. خداوند فرمود: کسی است كه به پدر و مادر نیکوکار بوده و سخن چينى نكرده است.
پی نوشت: أمالي الصدوق، ص: 180
/س.ب215