حجت الاسلام معتمدی: کسی که چهل حدیث را حفظ کند روز قیامت فقیه و عالم محشور می شود

حضرت امام رحمةالله‌علیه می فرمودند که بحث ها و کتاب های اخلاقی ما دو دسته اند که نسخه می دهند. ولی برخی درس ها و کتاب ها و انسان ها بحث های اخلاقیشان خود به خود سازنده است و نیازی نیست که بعد از آن کاری کنیم. برخی از بزرگان بودند و هستند که وقتی در مجلسی صحبت می کردند آدم ها تغییر می کردند. در همین حد حرف و نفس که جا به جا می شد.

از جمله کتاب هایی که نه تنها نسخه است بلکه دارو و درمان است، چهل حدیث است. برخی از اساتید ما می گفتند این کتاب ها باید بالینی شود! کتاب بالینی یعنی کنار بالشتتان باشد، دم دستتان باشد. بعضی وقت ها تکان عجیبی به انسان می دهد.

عنوانی که حدیث اول دارد به نظر می رسد یک واجب تری هست که ما از یادمان رفته و یا به گوشمان میخورد و جدی نمی گیریم.

کسی که این چهل حدیث را حفظ کند که مردم با آن چهل حدیث نفع ببرند روز قیامت فقیه و عالم محشور می شود.

پایین ترین حد آن این است که از کلام معصومان چهل تای آن را حفظ باشیم.

می فرماید: پیامبر گروهی را برای جنگی فرستاد و آنها پیروز بازگشتند. پیامبر فرمودند: مرحبا به گروهی که جهاد کوچک تر را به پایان رساندند ولی جهاد اکبر بر گردنشان باقی مانده است.  سوال می کنند: یا رسول الله جنگ بزرگتر چیست؟ می فرمایند: جهاد با نفس، مبارزه با خود.

تمام اولیای خداوند آمدند تا من و شما درست بجنگیم و پیروز شویم. اگر بگوییم تمام خلقت این است حرف گزافی نزدیم. اصلاً اصل کار و وظیفۀ ما جنگ با خودمان است.

شخصی می گفت به حرم امام رضا علیه‌السلام رفتیم دست بر جیبم کردم متوجه شدم که تمام داراییم 5000تومان است مدام با خود بحث کردم که این مقدار پول را صدقه بدهم یا نه! همان جا متوجه شدم که دارم می جنگم برایم کاملاً ملموس شد و بالاخره صدقه دادمش.

سوره شمس تنها قسمتی از قرآن است که 11 قسم داده است.

قسم به خورشید و قسم به کسی که روشنش کرد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاهَا ﴿٢﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلاهَا ﴿٣﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿٤﴾ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾ وَالأرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿٩﴾ وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿١٠﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾ إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿١٣﴾ فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾ وَلا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾ 

در آیه ششم می فرمایند: قسم به نفس و کسی که آن را تصفیه کرد. قسم به خدایی که این نفس را کامل خلق کرد. در این نفس صاف و تصفیه شده هم تقوا را به آن یاد داد و هم بدی را. بعد از این همه قسم باز هم تاکید می کند که پیروز شد کسی که این نفس را پاک نگاه دارد و زیان کرد کسی پوشاندش.

زکاها یعنی روی آن را کنار زد، دساها یعنی روی آن را پوشاند. کسی که روی نفس را کنار زد رستگار شد و تزکیه و پاک شد. حتماً زیان کرد کسی که آن را پوشاند. یعنی انسان نفس تو گنجینه هایی دارد و عجایبی درونت است که باید رویش را کنار بزنی و آن را استخراج کنی و اگر عمری روی آن را پوشاندی حتماً ضرر کردی.

امام صادق علیه‌السلام می فرمایند: " النّاس معادن کمعادن الذّهب و الفضّة" مردم را نگاه می کنیم که با ظاهری ساده نشسته اند ولی این مردم معدن هایی هستند همانند معدن های طلا و نقره.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند: " اتزعم انک جرم الصغیر" گمان کردی جرم کوچکی هستی و گوشت و پوست و استخوان چند کیلویی هستی؟ " و فيك انطوي العالم الاكبر" در حالی که در تو عالم اکبر پیچیده شده است. حضرت در ادامه می فرمایند: دردت در خود توست و دوایت در خود توست!

 در ادامۀ این مراسم کربلایی حنیف طاهری و دیگر ذاکرین اهل بیت علیهم السلام به نوحه خوانی پرداختند.