قصه غربت / روایت امام صادق علیه السلام از پدر گرامی شان

در آن روزهائى كه پدرم حضرت باقرالعلوم علیه السلام در بستر بیماری بود، روزى مرا نزد خود فراخواند و فرمود : پسرم! عدّه اى از مردم قریش را دعوت نما تا امروز آن ها را بر مطلبى شاهد و گواه بگیرم .

من نیز چنین کردم. وقتی همگى به محضر پدرم حاضر شدند، ایشان خطاب به من فرمود: اى جعفر! هنگامى كه من از این دنیا رحلت كردم، خودت مرا غسل بده و كفن نما و بر من نماز بخوان، و پس از آن كه مرا به خاك سپردى، قبر مرا به اندازه چهار انگشت از زمین بلندتر گردان و در پایان مقدارى آب روى خاك قبرم بپاش .

امام صادق علیه السلام در ادامه می فرماید: بعد از اینکه جمعیّت از منزل خارج شدند، به پدرم گفتم: پدرجان! نیازى به شاهد گرفتن این افراد نبود و اگر مرا به تنهائى نیز وصیّت مى فرمودى به آن عمل مى كردم .

پدرم در پاسخ فرمود: خواستم آن افراد را شاهد و گواه قرار دهم تا بدانند که تو وصی من هستی و بعد از من درباره امامت تو منازعه و مشاجره اى نکنند. (1)

همچنین حضرت صادق علیه السلام می فرماید: پدرم به من وصیّت نمود تا بدن مطهّرش را در سه نوع پارچه كفن نمایم، یكى از آن ها، رداء و پارچه اى بود كه روزهاى جمعه با آن نماز مى خواند؛ و یكى نیز پیراهنى بود كه خود مى پوشید. همچنین فرمود: عمامه بر سرم ببند ولی عمامه را از جامه هاى كفن حساب مكن.(2)

در کتاب شریف منتهی الآمال آمده است که مرحوم کلینی به سند موثق از امام صادق علیه السلام نقل نموده است که پدرم فرمود: اى جعفر! از مال من وقفى بكن براى گریه کنندگان كه ده سال در موسم حج در منى بر مظلومیت من گریه و زارى نمایند.(3)

مرحوم صفار در کتاب «بصائرالدرجات» از امام صادق علیه السلام نقل می نماید که در آخرین لحظات عمر مبارک پدرم امام باقر علیه السلام، نزدیك او رفتم، دیدم مشغول راز و نیاز با پروردگار متعال است، وقتی مناجات و زمزمه اش پایان یافت به من فرمود: فرزندم! امشب وعده الهى فرا مى رسد و من لحظاتى دیگر به سوى او خواهم رفت... ، و در همان شب به درجات أعلى علّیین عروج نمود. (4)

ابن شهرآشوب، کفعمی، إربلى و دیگر مورّخین نوشته اند: امام محمّد باقر علیه السلام در اثر زهری كه ابراهیم بن ولید به دستور هشام بن عبدالملك ملعون به آن حضرت خورانیده بود، مسموم و به شهادت رسید و پس از انجام غسل و كفن و اقامه نماز بر جنازه پاکش، توسّط فرزندش امام جعفر صادق علیه السلام، در قبرستان بقیع، در جوار قبر مطهر عموی بزرگوارش، امام حسن مجتبى علیه السلام و پدرگرامی خود، امام زین العابدین علیه السلام، به خاك سپرده شد. (5)

پس از شهادت آن امام مظلوم، امام صادق علیه السلام دستور دادند تا چراغ اتاقى را كه پدر بزرگوارشان در آن مى زیست روشن نگاه دارند و این چراغ تا زمانی که فرزند ایشان امام كاظم علیه السلام در مدینه بود، همه شب روشن بود تا اینكه او به عراق احضار شد. (6)

پی نوشتها:

1. بحارالانوار، ج 46، ص214؛ كافى، ج3، ص166.

2.  تهذیب شیخ طوسى، ج1، ص293؛ كافى، ج3، ص144.

3. كافى، ج5، ص117.

4. بصائرالدّرجات، جزء10، باب 9، ح 7؛ بحارالانوار، ج 46، ص 213..

5. مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص340؛ مصباح كفعمى، ص521؛ كشف الغمّة، ج2، ص 322.

6. كافى، ج3، ص251؛ من لا یحضره الفقیه، ج‏1، ص160؛ وسائل الشیعة، ج‏2، ص469.

/1102101305