حاج مهدی قاسمی: اگر در این دنیا بترسد، قیامت در امان است

چرا عده ای نمی ترسند یا اگر هم می ترسند ترسشان کم است؟

علت اول، نقصان و بی خبری در اعتقادات

یکی از سبب های نقصان خوف و ترس از خدا، بی خبری از عظمت خداست. جهل نسبت به مواخذۀ الهی و فراموشی و غفلت از قیامت. یکی از آثار "معرفة الله"، ترس از خداست. این ترس مذموم نیست. لطیف و زیباست و سازنده است و آدم را به خدای خودش نزدیک می کند. ولی وقتی آدم به عظمت خدا و قیامت و حساب و کتاب پی نبرده است، از خدا نمی ترسد. کسی که قیامت و حساب و کتاب و مواخذه را باور ندارد، از خدا نمی ترسد. اما آن کسی که قیامت را باور دارد، می ترسد. وقتی هم می ترسد خلاف نمی کند.

شیخ عباس قمی آتش عزا را در این دنیا دیده بود. کسی که این آتش را می بیند، می ترسد. قرآن می خواهد ما را به جایی برساند که در همین دنیا  آتش را ببینیم.

در آیات 5 تا 7 سوره تکاثر داریم:

کَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقينِ(5)لَتَرَوُنَّ الْجَحيمَ(6)ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَيْنَ الْيَقينِ(7)

وقتی شما از دور دودی را می بینید. یقین می کنید جایی آتش گرفته، این می شود علم الیقین. نزدیک که می روید آتش را می بینید که می شود عین الیقین. حرارتش را که لمس می کنید حق الیقین می شود.

 قرآن در آیه ای می فرماید: اگر شما علم الیقین داشته باشید همین دنیا آتش را می بیبنید. اگر کسی اینجا آتش را ببیند،با دیدن باطن دروغ و ربا و لقمۀ حلال را که آتش است، به آن نزدیک نمی شود. پس قرآن می خواهد انسانی را تربیت کند که اینجا آتش ببیند. شیخ عباس قمی در وادی السلام نجف بدن جوانی را هنگام تشییع دیدند که ملائکه داشتند عذابش می کردند و او ناله می کرد. متشیعین متوجه نبودند ولی ایشان می دید. وقتی او آتش را می بیند، هشتاد سال زندگی می کند و یک دروغ نمی گوید. این باور او است. اگر ما هم این باور را داشته باشیم، با مراقبت زندگی می کنیم. قرآن می گوید گمان به قیامت آدم را حفظ می کند.

خداوند در قرآن دو جا می فرماید:" ویل". ویل للمطففین،  ویل لکل همزة لمزة. یکی راجع به زمان و دیگری راجع به کارهای اقتصادی. در آیات 4 تا 6 سورۀ مطففین داریم:

الا يظن اولئك انهم مبعوثون (4). ليوم عظيم (5). يوم يقوم الناس لرب العالمين (6)

خداوند می گوید کسانی که کم فروشی می کنند و برای مردم کم می گذارند، گمان نمی کنند روزی هست که باید جواب بدهند؟ آقای طباطبایی می گوید گمان به قیامت هم تاثیر دارد، چه برسد به یقین به قیامت. امام حسین علیه السلام به آن 30هزار نفر فرمود شما از قیامت نمی ترسید؟ یعنی اگر آنها از قیامت می ترسیدند و اعتقاد به قیامت داشتند، به جنگ با فرزند پیغمبر صلی الله علیه و آله نمی آمدند. لذا جوانان هرچقدر می توانند اعتقاداتشان را تقویت کنند. اخلاق و رفتار ثمرۀ اعتقادات انسان است.

علت دوم، غفلت و فراموشی محاسبۀ قیامت

آقای کریمی از سید ابوالحسن اصفهانی که مرجع زمان خودش بود و کسی بود که خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف رسیده بود و این اجازه را داشت که کسی را خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ببرد، نقل می کرد که وقتی ایشان از دنیا رفت، بعد از مدتیشخصی ایشان را در مکاشفه یا خواب در حرم سیدالشهدا علیه السلام دیده بود. به او گفت: چه خبر؟ سیدابوالحسن اصفهانی گفت: من در این هشت سالی که از مرگم گذشته در حال حساب پس دادن بودم. الان از حساب فارغ شدم به من اجازه دادند به زیارت امام حسین علیه السلام بیایم.

هرکس از این دنیا بیشتر داشته باشد معطلی اش در آن دنیا بیشتر است. حضرت سلیمان علیه السلام در بین پیغمبران از همه بیشتر داشت. دنیایی که خدا به حضرت سلیمان علیه السلام داده بود، به هیچ کس نداد و در روایت داریم: آخرین پیغمبری که به بهشت می رود، سلیمان علیه السلام  است. ¹

علت سوم، مغرور شدن به طاعت و عبادت

بعضی ها اگر از خدا بترسند، با دو رکعت نماز سینه سپر نمی کنند که توقع داشته باشند جبرئیل بر آنها ظاهر شود!

مثلا آن شخصی که دو رکعت نماز شب می خواند، توقع دارد روز همۀ دوستانش جلوی پای او برخیزند.

یا آن آقایی که باحال نماز می خواند، وقتی به او گفتند: چه نماز باحالی، گفت روزه هم هستم. گفتند: التماس دعا. اگر این شخص بترسد، ریاکاری و اظهار نمی کند.

یک از دعاهای خیلی جالب امام کاظم علیه السلام که می گویند آن را زیاد بخوانید این است: « اللهم لا تخرجني عن التقصیر» خدایا لطفی کن که من دائماً خودم را مقصر ببینم. احساس نکنم با دو رکعت نماز و روزه حق بندگی را ادا کردم. چه کسی می تواند حق بندگی را ادا کند؟ پیغمبر ما گریه می کرد. ایشان آنقدر  برای عبادت روی پا ایستاده بود که زانوهایش ورم کرده بود. وقتی عایشه به ایشان گفت: چرا شما آنقدر عبادت می کنید؟ خدا انقدر به شما عنایت کرده و کلید فتح به شما داده، شما چه می خواهید که خدا بهتان نداده است؟ ایشان فرمود: «افلا اکون عبداً شکورا»  و خود را بدهکار می دانست. می فرمود: «ما عبدناک حق عبادتک و ما عرفناک حق معرفتک.»

بدهکار دانستن و مقصر دانستن خود در خوف از خدا تاثیر زیادی دارد. اگر خدا بخواهد نعمت هایی را که به ما داده است را به رخ ما بکشد و بگوید کنار این داده های من شما چه کردید، اصلاً بین آنچه که خدا به ما داده و آنچه که ما انجام دادیم موازنه برقرار نمی شود. اگر ادم این موازنه را انجام دهد هیچگاه مغرور نمی شود.

امام حسین علیه السلام دعایی دارد: «فنسأل الله مخافه فی الدنیا توجب لنا امانه یوم القیامه»²خدایا به من در این دنیا ترس و خوفی از خودت  بده که سبب شود در قیامت در امان باشم.

 اگر در این دنیا بترسید، قیامت در امان  هستید

  امیرالمومنین علیه السلام فرمود: خدا بنا ندارد دو ترس به ما بدهد. کسی که اینجا بترسد در قیامت نمی ترسد. اما کسی که اینجا احساس امنیت کند و نترسد قطعا قیامت می ترسد.

نشانه های خوف

نشانۀ اول

«ولا یکون أحد کذلک إلا من کان قوله لفعله مصدقا، وسره لعلانیته موافقا»³ ظاهر و باطنش یکی است. حرف و عملش هم یکی است.

امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه دعایی  دارد که می فرماید خدایا من به تو پناه می برم که ظاهر من را که مردم می بینند خوب باشد و باطن من را که تو می بینی، بد باشد.

نشانۀ دوم

دنبال قدرت طلبی و جاه طلبی نیستند.

نشانۀ سوم

می فرماید: «من قلّت مخافتهكثرت آفته» هرکس خوفش زیاد است ضرر و زیانش کم است.

پیغمبر صلی الله علیه و آله می فرمود: مسلمان کسی است که دیگران از دست و زبان او در امان باشند.

نشانۀ چهارم

«من خاف مقام ربه کف ظلمه» کسی که می ترسد به دیگران ظلم نمی کند

نشانۀ پنجم

کسی که می ترسد از صحنۀ گناه فرار می کند. وقتی حضرت یوسف علیه السلام با صحنه گناه مواجه شد گفت: "معاذالله. "

ترس از خدا برکات زیادی دارد

امام حسین علیه السلام می ترسید، ما هم که عزادار امام حسین علیه السلام هستیم بترسیم. ترس اعتقادی داشته باشیم. معتقد باشیم. ترس زیبایی که آثار برکات زیادی دارد. نه تنها امام حسین علیه السلام بلکه تمام یاران امام حسین علیه السلام این ترس را داشتند. خصوصا اگر وظیفه ای که داشتند و باید انجام می دادند را انجام نمی دادند می ترسیدند. لذا وقتی امام کنار مسلم بن عوسجه آمد، همین طور که سرش در دامان امام حسین علیه السلام  بود، گفت: "هل وافیت"؟ من به عهدم وفا کردم؟ فرمود: نعم. او ترس در وجودش بود.

/1102101306

پی نوشت:

1.    

جلد 70 بحار الانوار 

2.    

تاریخ الأمم و الملوک

3.    

الکافي