زمینه های وسوسه شیطانی را از بین ببریم

برای دوری از وسوسه های شیطانی باید زمینه های گناه را از بین برد. با وجود زمینه ها فایده ای ندارد، مقدس اردبیلی بای، حضرت موسی باشی، امام علی علیه السلام باشی شیطان از وسوسه هایش نا امید نمی شود.

درآیه 22 سوره ابراهیم آمده است: " وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ  وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي  فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ  إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ"

چون انسان نمی خواهد مسئولیت پذیر باشد، نمی خواهد مسئولیت خطاهای خود را به عهده بگیرد. انسان مسئولیت گریز است.

اگر بگوییم مسئولیت گناه ما با شیطان است، شیطان طبق آیه بالا از خودش دفاع میکند و مسولیتی نمی پذیرد.

اگر می خواهیم طهارت نفس داشته باشیم یکی از راه های آن، این است که زمینه های وسوسه شیطانی را از بین ببریم. نمونه آن خلوت با نامحرم، انتخاب دوست خوب و بد و ... است. شیطان قوی است. یکی از راه هایی که بزرگان انجام میدادند در این راه نذر کردن بود. فضائل اخلاقی را با نذر در زندگیشان آوردند و رذائل اخلاقی را با نذر از زندگیشان  دور می کردند. اگر انسان نمی تواند در وسوسه با شیطان مبارزه کند نذر کند.

شیطان به دلیل اینکه ما از محدوده شیاطین و گناهی که وارد آن شده ایم بیرون نیاییم، به ما القا می کند که تو دیگر آلوده شدی در حالی که اینطور نیست.

امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرمایند: ذره ای تقوا داشته باش، بین خودت و خدا یک پرده نگه دار، حتی اگر پرده ای نازک باشد. چطور می گویند ذره ای؟ این برای آن هایی است که تازه اول راه هستند، یعنی حتی اگر وسوسه هم شدی، گناه هم کردی، نا امید نباش، ذره ای تقوا داشته باش.

انسان هایی هستند که آلودگی هایشان را در ماه رمضان کنار می گذارند، همین هم خوب است. در برابر وسوسه شیطان همه چیز را از دست ندهید. همه پل ها را خراب نکنید.

به رسول خدا صل الله علیه و آله وسلم گفتند، شخصی هر گناهی انجام می دهد، نمازش را هم میخواند این چه فایده ای دارد؟

حضرت فرمودند: بگذارید بخواند، همین نماز روزی او را باز میگرداند. انسان وقتی با نماز، هیئت، مهر و سجاده و ... ارتباط داشته باشد بالاخره روزی باز می گردد، سیدالشهدا روزی دست ما را می گیرد.

شیخ بهائی نقل می کند شخصی به نام سید بود که هزاران بیت در فضائل و مناقب اهل بیت علیه السلام با محوریت امیر المومنین علیه السلام سروده بود.

اما مبتلا به شرب خمر بود، روزی در مسیر رفتن به خانه در حالی که شراب در دستش بود با امام صادق علیه السلام رو به رو شد، حضرت فرمودند: حمیری چه در آن ظرف داری؟

حمیری نمیدانست به امام چه بگوید، گفت: شیر است.

حضرت فرمودند: کمی از این شیر به دست من بریز ببینم.

حمیری چاره ای نداشت، ظرف را سرازیر کرد و دید از ظرف شراب شیر بر دست حضرت ریخت.

امام علیه السلام فرمود: امام تو کیست؟

حمیری درگیر امامت محمد حنفیه بود و کیسانی بود. حضرت این سوال را پرسیدند تا این نکته را هم متذکر شوند.