انسان مومن در مصائب و سختى ها از آرامش روانى برخوردار است؛ زیرا از یك سو همواره خود را داراى تكیه گاهى محكم و پناهگاهى ایمن مى داند و از این احساس، نیرو و نشاط مى گیرد؛ چنانکه آمده است: اَلَّذینَ امَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللّهِ اَلا بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب؛ آنان كه به خدا ایمان آورده اند و دلشان با یاد خدا آرامش مى گیرد. آگاه باشید! كه تنها با یاد خدا دلها آرامش مى پذیرد.

در نگاه موشکافانه به رفتار انسان‌ها درمی‌یابیم آنچه بر اساس فطرت پاک و فرهمندانه از انسان سر می‌زند، منطبق بر احکام شرعی و هم عقل‌پسند است و هم عزت و جایگاه آدمی را همراه دارد.