یک کارشناس مهدوی با بیان اینکه زنگار گرفتن از قلب از وظایف منتظران است، گفت: در روایات عومل مختلفی برای قساوت قلب بیان شده ازجمله سخن گفتن بسیار، قهقهه زدن و گناه و خطا ... برای مطیع امام زمان(عج) شدن باید قساوت قلب را برطرف کرد.

قرآن می فرماید: گاهی قلب انسان ها از سنگ هم سخت تر می شود، از سنگ ها دیده می شود که گاهی از آنها آب یا چشمه ای بجوشد اما گاهی قلب ها به قدری خشک هستند که از آن قطره ای آب بیرون نمی زند، از این قطره آب به "اشک" تعبیر می شود. در روایات داریم: خشکی چشم از تیرگی و سختی قلب است و سنگینی و خشن بودن قلب در اثر کثرت گناه است.

حضرت علي (علیه السلام) مي فرمايد: "ما جفت الدموع الا بقسوه القلوب / اشك ها خشكيده نشد مگر به خاطر سنگدلی.

آیا روایتی مبتنی بر این مطلب که اگر ظهور امام زمان را نزدیک نبینیم قساوت قلب پیدا می‌کنیم موجود است؟ اگر جواب مثبت است چگونه چنین روایتی با روایاتی که می‌گویند ظهور امام زمان مشخص نیست قابل جمع است؟ منظور از نزدیک دانستن ظهور چیست؟ چرا باید ظهور را نزدیک دانست؟ آیا معیاری برای نزدیک دانستن ظهور وجود دارد؟ چگونه می‌توانیم متوجه شویم که ما ظهور را نزدیک می‌دانیم؟ آیا نزدیک دانستن ظهور باعث نمی‌شود از انجام پروژه‌های علمی و تحقیقاتی بزرگ که سال‌ها به طول می‌انجامد دست بکشیم و یا کم‌تر تلاش کنیم؟