به استناد برخی از آیات قرآن، اعمال انسان از لحاظ پاداش و كیفر آثار و احكامی دارد كه بیان كننده اثر آنها در سعادت و شقاوت است. این مباحث قرآنی، مبتنی بر قواعد كلّی عقلایی است كه در جامعه بشری حكمفرما بوده و هست و براساس مصالح و مفاسد تنظیم شده است.
آنچه در منابع دینی در خصوص دنیا بیان شده، در واقع نکوهش نگاه و تعلق و حب ما به دنیا است؛ اولین مرتبه خطرناک حب دنیا آن است که انسان را از وظایف واجب خود باز دارد.
سعد و نحس بودن ساعاتی از روز حقیقتی است که در منابع دینی به صراحت بیان شده است؛ چنانکه در ساعاتی از ماه ممکن است امور و کارهای انسان خوب پیش رود و در برخی ساعات و لحظات برعکس.
