دائم الذکر شدن در اسلام به معنای رهبانیت نیست، در اسلام دستوری به این معنا نداریم که تسبیح هزاردانه بردارید و صبح تا شب در سجاده ذکر بگویید؛ بلکه دائم الذکر بودن این است که تمام وجنات زندگی دنیایی اش لله و برای خدا باشد. وقتی امور انسان لله و برای خدا باشد همه اش عبادت می شود، انسان منهای بندگی پوچ است.
